電話くれるの待ってたのに。 銀木犀の花は甘い香りで、白く小さな星の形を

電話くれるの待ってたのに。



銀木犀の花は甘い香りで、白く小さな星の形をしている。そして雪が降るように音もなく落ちてくる。去年の秋、夏実と二人で木の真下に立ち、花が散るのを長いこと見上げていた。気がつくと、地面が白い星形でいっぱいになっていた。これじゃ踏めない、これじゃもう動けない、と夏実は幹に体を寄せ、二人で木に閉じ込められた、そう言って笑った。

──ガタン！
びっくりした。去年の秋のことをぼんやり思い出していたら、机にいきなり戸部君がぶつかってきた。戸部君は振り返ると、後ろの男子に向かってどなった。
「やめろよ。押すなよなあ。おれがわざとぶつかったみたいだろ。」
自習時間が終わり、昼休みに入った教室はがやがやしていた。
私は戸部君をにらんだ。
「なんか用？」
「宿題をきこうと思って来たんだよ。そしたらあいつらがいきなり押してきて。」
戸部君はサッカー部のだれかといつもふざけてじゃれ合っている。そしてちょっとしたこづき合いが高じてすぐに本気のけんかになる。わけがわからない。
塾のプリントを、戸部君は私の前に差し出した。
「この問題わかんねえんだよ。『あたかも』という言葉を使って文章を作りなさい、だって。おまえ得意だろ、こういうの。」
私だってわからない。いっしょだった小学生のころからわからないままだ。なんで戸部君はいつも私にからんでくるのか。なんで同じ塾に入ってくるのか。なんでサッカー部なのに先輩のように格好よくないのか。
「わかんないよ。そんなの自分で考えなよ。」
隣の教室の授業も終わったらしく、いすを引く音がガタガタと聞こえてきた。私は戸部君を押しのけるようにして立ち上がると廊下に向かった。
戸部君に関わり合っている暇はない。今日こそは仲直りをすると決めてきたのだ。はられたポスターや掲示を眺めるふりをしながら、廊下で夏実が出てくるのを待った。
夏実とは中学に上がってもずっと親友でいようと約束をしていた。だから春の間はクラスが違っても必ずいっしょに帰っていた。それなのに、何度か小さなすれ違いや誤解が重なるうち、別々に帰るようになってしまった。お互いに意地を張っていたのかもしれない。
お守りみたいな小さなビニール袋をポケットの上からそっとなでた。中には銀木犀の花が入っている。もう香りはなくなっているけれどかまわない。去年の秋、この花で何か手作りに挑戦しようと言ってそのままになっていた。香水はもう無理でも試しにせっけんを作ってみよう、そして秋になったら新しい花を拾って、それでポプリなんかも作ってみよう……そう誘ってみるつもりだった。夏実だって、私から言いだすのをきっと待っているはずだ。
夏実の姿が目に入った。教室を出てこちらに向かってくる。
そのとたん、私は自分の心臓がどこにあるのかがはっきりわかった。どきどき鳴る胸をなだめるように一つ息を吸ってはくと、ぎこちなく足を踏み出した。
「あの、夏実──」
私が声をかけたのと、隣のクラスの子が夏実に話しかけたのが同時だった。夏実は一瞬とまどったような顔でこちらを見た後、隣の子に何か答えながら私からすっと顔を背けた。そして目の前を通り過ぎて行ってしまった。音のないこま送りの映像を見ているように、変に長く感じられた。
騒々しさがやっと耳に戻ったとき、教室の中の戸部君がこちらを見ていることに気づいた。私はきっとひどい顔をしている。唇がふるえているし、目の縁が熱い。きまりが悪くてはじかれたようにその場を離れると、窓に駆け寄って下をのぞいた。裏門にも、コンクリートの通路にも人の姿はない。どこも強い日差しのせいで、色が飛んでしまったみたい。貧血を起こしたときに見える白々とした光景によく似ている。
私は外にいる友達を探しているふうに熱心に下を眺めた。本当は友達なんていないのに。夏実の他には友達とよびたい人なんてだれもいないのに。

帰りは図書委員の集まりがあったせいで遅くなった。のろのろと靴を履き替えていると、校庭からサッカー部のかけ声が聞こえてきた。
もう九月というのに、昨日も真夏日だった。校庭に出ると、毛穴という毛穴から魂がぬるぬると溶け出してしまいそうに暑かった。
運動部のみんなはサバンナの動物みたいで、入れ替わり立ち替わり水を飲みにやって来る。水飲み場の近くに座って戸部君を探した。夏実とのことを見られたのが気がかりだった。繊細さのかけらもない戸部君だから、みんなの前で何を言いだすか知れたものじゃない。どこまでわかっているのか探っておきたかった。だいたいなんであんな場面をのんびりと眺めていたのだろう。それを考えると弱みを握られた気分になり、八つ当たりとわかってもにくらしくてしかたがなかった。
戸部君の姿がやっと見つかった。
なかなか探せないはずだ。サッカーの練習をしているみんなとは離れた所で、一人ボールをみがいていた。
サッカーボールは縫い目が弱い。そこからほころびる。だからグリスをぬってやらないとだめなんだ。使いたいときだけ使って、手入れをしないでいるのはだめなんだ。いつか戸部君がそう言っていたのを思い出した。
日陰もない校庭の隅っこで背中を丸め、黙々とボールみがきをしている戸部君を見ていたら、なんだか急に自分の考えていたことがひどく小さく、くだらないことに思えてきた。
立ち上がって水道の蛇口をひねった。水をぱしゃぱしゃと顔にかけた。冷たかった。溶け出していた魂がもう一度引っ込み、やっと顔の輪郭が戻ってきたような気がした。
てのひらに水を受けて何度もほおをたたいていると、足音が近づいてきた。後ろから「おい。」と声をかけられた。戸部君だ。ずっと耳になじんでいた声だからすぐわかる。
顔をふきながら振り返ると、戸部君が言った。
「おれ、考えたんだ。」
ハンドタオルから目だけを出して戸部君を見つめた。何を言われるのか少しこわくて黙っていた。
「ほら、『あたかも』という言葉を使って文を作りなさいってやつ。」
「ああ、なんだ。あれのこと。」
「いいか、よく聞けよ……おまえはおれを意外とハンサムだと思ったことが──」にやりと笑った。「──あたかもしれない。」
やっぱり戸部君って、わけがわからない。
二人で顔を見合わせてふき出した。中学生になってちゃんと向き合ったことがなかったから気づかなかったけれど、私より低かったはずの戸部君の背はいつのまにか私よりずっと高くなっている。
私はタオルを当てて笑っていた。涙がにじんできたのはあんまり笑いすぎたせいだ、たぶん。

学校からの帰り、少し回り道をして銀木犀のある公園に立ち寄った。
銀木犀は常緑樹だから一年中葉っぱがしげっている。それをきれいに丸く刈り込むので、木の下に入れば丸屋根の部屋のようだ。夏実と私はここが大好きで、二人だけの秘密基地と決めていた。ここにいれば大丈夫、どんなことからも木が守ってくれる。そう信じていられた。
夕方に近くなっても日差しはまだ強い。木の下は陰になって涼しかった。
掃除をしているおばさんが、草むしりの手を休めて話しかけてきた。
「いい木だよねえ、こんな時期は木陰になってくれて。けど春先は、葉っぱが落ちて案外厄介なんだよ、掃除がさ。」
私は首をかしげた。常緑樹は一年中葉っぱがしげっているはずなのに。
「え、葉っぱはずっと落ちないんじゃないんですか。」
「まさか。どんどん古い葉っぱを落っことして、その代わりに新しい葉っぱを生やすんだよ。そりゃそうさ。でなきゃあんた、いくら木だって生きていけないよ。」
帽子の中の顔は暗くてよくわからなかったけれど、笑った歯だけは白く見えた。おばさんは、よいしょと言って掃除道具を抱えると公園の反対側に歩いていった。
私は真下に立って銀木犀の木を見上げた。
かたむいた陽が葉っぱの間からちらちらと差し、半円球の宙にまたたく星みたいに光っていた。
ポケットからビニール袋を取り出した。花びらは小さく縮んで、もう色がすっかりあせている。
袋の口を開けて、星形の花を土の上にぱらぱらと落とした。
ここでいつかまた夏実と花を拾える日が来るかもしれない。それとも違うだれかと拾うかもしれない。あるいはそんなことはもうしないかもしれない。
どちらだっていい。大丈夫、きっとなんとかやっていける。
私は銀木犀の木の下をくぐって出た。

結果 (タガログ語) 1:

Kahit na ako naghintay nakakakuha ito madilim telepono. Silver bulaklak Osmanthus sa matamis na pabango, ako ay nasa anyo ng isang maliit na puting mga bituin. At bumabagsak na walang tunog tulad ng snow falls. Huling pagkahulog, Nakatayo sa ilalim ng mga puno sa pamamagitan ng dalawang tao at Natsumi, Tiningnan ko at nakita na ang mahabang bulaklak dissipates. Kung napansin mo, ang lupa ay naging puno ng mga puting bituin. At tinanong ang katawan sa trunk, ay nakulong sa isang puno na may dalawang tao, Natsumi laughed kaya sinasabi ito ay hindi stomping 's na ito, ito' s, at hindi ilipat na ngayon. ── Gatan! Ako ay magulat. Kung natatandaan ko vaguely na ng huling pagkahulog, Ginoong Tobe ay na-hit biglang desk. Tobe Kun Naghahanap ng likod, yelled ko patungo sa mga lalaki sa likod. Ang "Stop ko ito. Uy # huwag press.'d tulad ng Kukunin ko hit sa layunin." oras sa sarili pag-aaral ay higit sa, mga silid-aralan nagpunta sa tanghalian break na noon ay abuzz. Glared ko ang mga Tobe-Kun. "Para sa isang bagay?" "ako ay dumating ng pagpunta sa makinig sa araling-bahay. At pagkatapos. Aitsu-RA ay pinindot biglang" Mr Tobe ay nakatuon mapaglarong playfully palaging sa isang tao ng soccer. At ako ay labanan ang bawat isa talagang mabilis kumuha sa lupa ng kaunti ay Takaji. Hindi mo alam ang dahilan. Ginoong Tobe gaganapin out sa harap ng akin, ang pag-print ng paaralan. "Hindi ko alam ang problemang ito. Gumawa ng pangungusap gamit ang salitang" bagaman ", ibig kong sabihin ay marahil mabuti. Kanya. Tulad ng kung ito, ang" Kahit na hindi ko alam. Ako pa rin hindi alam dahil ako ay nasa elementarya ay kasama. Ginoong Tobe o darating sa taya sa akin sa lahat ng oras kung bakit. Ito ba ay darating sa parehong Cram paaralan kung bakit. Hindi ba ito sa istilo bilang ng mga nakatatanda sa isang soccer kung bakit. "Hindi ko alam .. # Huwag tingin ng iyong sarili tulad na," Narinig ko na ang tunog pagtuturo sa silid-aralan sa tabi ng pinto ay tila din na, hilahin ang upuan at rattled. Nagpunta ako sa pasilyo tumataas na ito upang itulak ang layo ng mga Tobe-Kun. Hindi magkaroon ng panahon upang Nakapangako kasangkot sa Tobe iyo. At nagpasya ako sa reconciled sa kung ano ngayon. Naghintay ako habang pagkukunwaring humanga ang mga taga-post pag-post at stretch, Natsumi ay darating out sa pasilyo. Ito ay isang pangako sa man pinakamatalik na kaibigan magkano kahit na hanggang sa gitna ng paaralan at Natsumi. Kaya sa panahon ng tagsibol noon ay bumalik nang magkasama palaging klase ay naiiba rin. Ngunit, sa loob ng isang maliit na hindi pagkakaunawaan at pagpasa overlap sa ilang mga beses, ay naging isang go tahanan nang hiwalay. Siya maaaring na-stretch pangit sa isa't isa. Stroked ko malumanay mula sa tuktok ng bulsa ng isang maliit na plastic bag, tulad Amulet tulad. Silver bulaklak Osmanthus ay naipasok sa ,. Amoy ay nawala na ngunit hindi mahalaga. Ito ay dapat na mag-iwan na sasabihin huling pagkahulog, subukan na hamunin ang isang bagay handmade sa bulaklak. Tumatawag bagong bulaklak Matapos ang pagbagsak at kahit awa, ni gawin ang sabon upang subukan Hayaan, pabango ay pagpunta FlirtyPoints sa gayon ay ...... Kaya Hayaan ang gumawa ng isang bagay kahit na potpourri. , Dapat tiyak naghihintay Natsumi 's para sa isang break na ang ice mula sa akin. Figure ng Natsumi sa iyong mga mata. Paparating patungo sa amin ang mga paglabas ng silid-aralan. Sandali na nahanap ko malinaw na kung saan ay kung mayroong kanyang puso. Kapag pinausukang ang foil isa hininga sa appease ang dibdib pounding tunog, at kinuha ang kanyang mga binti awkwardly. "Iyon, Natsumi ──" Ito ay isang sabay-sabay na ako at accosted, anak ng klase sa tabi ng pinto ay ay pakikipag-usap sa Natsumi. Pagkatapos nakikita dito sa mukha bilang puzzled para sa isang sandali, Natsumi ay naka-layo mula sa akin at diretso habang pagsagot ng isang bagay upang ang bata sa tabi ng pinto. At na iyong isinasagawa lagpas sa harap ng mga mata. Tulad mo ang panonood ka ng video ng frame feed nang walang tunog, ay nadama ang haba kakaiba. Kapag ang tumult ay sa wakas ibalik sa tainga, napansin ko na Ginoong Tobe sa silid-aralan na nakita dito. Mayroon akong kahila-hilakbot na tiyak harapan. Mga labi ay nanginginig, at sa gilid ng mga mata ay mainit. Kapag iniwan mo ang lugar bilang ay repelled panuntunan Masama, maliban sa ibaba at nagpatakbo ng hanggang sa ang window. Walang anyo ng tao at likod gate, din sa path ng kongkreto. Kahit saan dahil sa malakas na sikat ng araw, ang kulay tila wala na lumilipad. Ito ay halos kapareho sa eksena na ay ang puting tao na mukhang kapag ito sanhi ng anemya. Tiningnan ko sa ilalim ng sabik at na paraan ng pagtingin para sa isang kaibigan ay sino sa labas. Ang katotohanan ay bagaman Walang sinuman ang mga kaibigan. Kahit na walang sinuman Nante mga tao na nais mong tawagan ang isang kaibigan bilang karagdagan sa Natsumi. Return pinabagal Dahil nagkaroon ng koleksyon ng mga komite aklat. Kapag nagbago ako sa magsuot ng sapatos na pang-mabagal, sigaw ng soccer ay narinig mula sa schoolyard. Upang mag-refer sa iba pang mga noong Setyembre, ay kahapon isang mainit na araw. Sa paglabas ng schoolyard, kaluluwa ay mainit na malamang na Leach mula sa slimy at pores tinatawag pores. Lahat ng tao sa bahagi ng paggalaw sa mga hayop tulad ng Savannah, at may para sa inumin ng tubig paglipat sa halip Nakatayo. Tiningnan ko para sa Mr Tobe sitting malapit sa tubig fountain. Ito ay nakakagambalang ito ay na nakita na may Natsumi. Ginoong Tobe dahil walang piraso ng delicacy, ito ay hindi isang bagay na alam mo kung ano upang ilabas sa harapan ng lahat. At Nais kong galugarin kung paano malayo mo alam. Ito marahil ay hinahanap bumalik at kung bakit halos Anna tanawin. Gumagawa sa tingin mo kinuha ang kahinaan sa tingin ay nagkaroon wala itong mga pagpipilian ngunit upang ma-detestably kahit na kilala na maging walong per. Figure ng Ginoong Tobe ay matatagpuan sa huling. Hindi ko dapat mahanap madali. Layo mula sa guys na may kasanayan sa soccer, na ito ay isa pinakintab na bola. Seam ay mahina soccer ball. Lumutas ko mula doon. Kaya ako walang magandang kung kayo ay hindi painted Yara ang grasa. Gamitin lamang kapag gusto mong gamitin, ay hindi ka na mahalaga na hindi mabuti. Remembered ko Ginoong Tobe ay sinabi kaya someday. Kung tumingin ako sa Tobe-Kun ka hunched sa isang sulok ng schoolyard walang lilim, magkaroon ng isang ball polishing tahimik, ito ay tila na ako ay nag-iisip ng aking sarili bigla kahit papaano mas maliit na di-wastong, at trashy. Tumayo ang Napilipit ang gripo. Ako ay sumailalim sa harapan at Pashapasha tubig. Ay malamig. Pakiramdam ko ang kaluluwa na ay tinunaw retracts muli, bilang ay naging pabalik ay ang balangkas ng mga mukha sa wakas ay ginawa. Kapag pinindot ko ang pisngi maraming beses bilang tugon sa tubig sa iyong palad, yapak papalapit. Ako ay accosted bilang "pamangking lalaki." Mula sa likod. Ni mo Tobe. Maaari itong nakita agad dahil ang boses ay pamilyar sa tainga magkano. Naghahanap pabalik habang punasan ang mukha, sinabi G. Tobe. ",. Ko ako ay nag-iisip," at stared sa Ginoong Tobe sa pamamagitan ng issuing ang mga mata lamang mula sa kamay tuwalya. Ito ay tahimik at natatakot ng kaunti kung ano ang sinabi. "Tumingin ,. Guy Gumawa ng pangungusap gamit ang salitang" bagaman "" "Oh, Ano. bagay. anumang ng" mabuti? "...... Ikaw Kikeyo mahusay na naisip ko na ito ay guwapo nakakagulat sa akin Ngunit grinned ko "──. ". Maaaring bagaman ── Ito" ko Tobe-Kun, hindi mo alam ang hinati pagkatapos ng lahat. At nagsimulang punasan ang iyong tumingin sa dalawa sa amin. Hindi ko mapansin dahil hindi ko ay nahaharap maayos Maging isang mag-aaral sa junior high school, ngunit sa likod ng Ginoong Tobe sana ay naging mas mababa kaysa sa ko pa mas mataas kaysa sa akin unawares. Ako ay tumatawa sa pamamagitan ng paglalapat ng towel. Luha ay dumating malabo ito ay dahil mayroon kang masyadong maraming tawa, marahil. Ang paraan pabalik mula sa paaralan, Pinahinto ko sa isang parke na may pilak Osmanthus na may kaunti Detour. Dahon ay luntiang sa buong taon pilak Osmanthus sapagkat ito ay Evergreen. Dahil putulin ang pag-ikot ito malinis, ito ay tila ang kuwartong ito ng pag-ikot roof kung ilalagay sa ilalim ng tree. Natsumi at ako nagnanais ng ito dito, ako ay nagpasya ang mga lihim na batayan ng mga tao dalawang lamang. Puno ay maprotektahan ang lahat ng karapatan, mula sa ang katunayan na ang anumang Kung ikaw ay nasa dito. Ay kinakailangan ito upang maniwala ito. Sikat ng Araw ay malakas pa rin kahit na mas malapit sa gabi. Sa ilalim ng tree ay cool na sa anino ng. Tiyahin ay may malinis, nagsalita sa akin at resting ang kamay weeding. "Uy Nagagalak akong magandang tree, maagang tag-sibol, 'm pangit nang hindi inaasahan ay umalis nahulog, malinis. Ba timing ito Ngunit. Me na ginawa sa lilim ng isang puno," ako ay puzzled. Nag-iiwan sa buong taon ay alam ko ang luntiang Evergreen ay. "Halimbawa, ang isang dahon ay. Ba kayong hindi na hindi mo magkano mahulog" bilang dumating-drop ito sa lumang mabilis. Walang paraan, "dahon, and'm palaguin ang isang bagong dahon sa lugar nito. Oo Anta, hindi live ang puno ni Magkano kung hindi sa. Oo . "ko hindi alam kung mahusay at isang madilim na mukha sa mga sumbrero, ngunit ito ay tila lamang puting ngipin at laughed. Tiyahin, lumakad sa kabilang bahagi ng parke at nakaharap sa paglilinis tool upang sabihin alley-oop. Ako ay tumingin up sa sa puno ng pilak Osmanthus nakatayo sa ilalim. Yang ay hilig Upang magpasok flickering mula sa pagitan ng mga dahon, ito ay nagniningning tulad ng mga bituin na kumikislap sa hangin ng hemisphere. Kinuha ko ang isang plastic bag mula sa kanyang bulsa. Petals pag-urong maliit, kulay ay faded ganap na ngayon. Buksan ang bukana ng bag, ito ay bumaba Upang pattering sa tuktok ng lupa ng hugis star bulaklak. Araw kunin ang mga bulaklak at Natsumi maaaring someday dumating dito. O maaari kang pumili ng hanggang sa isang tao naiiba. O ito ay maaaring hindi na ngayon ng ganoong bagay. Parehong ni mabuti. Okay, nakakatanggap ako ng kasama kahit papano kit. Pinuntahan ko pato sa ilalim ng isang puno pilak Osmanthus.