星の花が降るころに安東みきえ 銀木犀の花は甘い香りで、白く小さな星の形

星の花が降るころに
安東みきえ


銀木犀の花は甘い香りで、白く小さな星の形をしている。そして雪が降るように音もなく落ちてくる。去年の秋、夏実と二人で木の真下に立ち、花が散るのを長いこと見上げていた。気がつくと、地面が白い星形でいっぱいになっていた。これじゃ踏めない、これじゃもう動けない、と夏実は幹に体を寄せ、二人で木に閉じ込められた、そう言って笑った。

──ガタン！
びっくりした。去年の秋のことをぼんやり思い出していたら、机にいきなり戸部君がぶつかってきた。戸部君は振り返ると、後ろの男子に向かってどなった。
「やめろよ。押すなよなあ。おれがわざとぶつかったみたいだろ。」
自習時間が終わり、昼休みに入った教室はがやがやしていた。
私は戸部君をにらんだ。
「なんか用？」
「宿題をきこうと思って来たんだよ。そしたらあいつらがいきなり押してきて。」
戸部君はサッカー部のだれかといつもふざけてじゃれ合っている。そしてちょっとしたこづき合いが高じてすぐに本気のけんかになる。わけがわからない。
塾のプリントを、戸部君は私の前に差し出した。
「この問題わかんねえんだよ。『あたかも』という言葉を使って文章を作りなさい、だって。おまえ得意だろ、こういうの。」
私だってわからない。いっしょだった小学生のころからわからないままだ。なんで戸部君はいつも私にからんでくるのか。なんで同じ塾に入ってくるのか。なんでサッカー部なのに先輩のように格好よくないのか。
「わかんないよ。そんなの自分で考えなよ。」
隣の教室の授業も終わったらしく、いすを引く音がガタガタと聞こえてきた。私は戸部君を押しのけるようにして立ち上がると廊下に向かった。
戸部君に関わり合っている暇はない。今日こそは仲直りをすると決めてきたのだ。はられたポスターや掲示を眺めるふりをしながら、廊下で夏実が出てくるのを待った。
夏実とは中学に上がってもずっと親友でいようと約束をしていた。だから春の間はクラスが違っても必ずいっしょに帰っていた。それなのに、何度か小さなすれ違いや誤解が重なるうち、別々に帰るようになってしまった。お互いに意地を張っていたのかもしれない。
お守りみたいな小さなビニール袋をポケットの上からそっとなでた。中には銀木犀の花が入っている。もう香りはなくなっているけれどかまわない。去年の秋、この花で何か手作りに挑戦しようと言ってそのままになっていた。香水はもう無理でも試しにせっけんを作ってみよう、そして秋になったら新しい花を拾って、それでポプリなんかも作ってみよう……そう誘ってみるつもりだった。夏実だって、私から言いだすのをきっと待っているはずだ。
夏実の姿が目に入った。教室を出てこちらに向かってくる。
そのとたん、私は自分の心臓がどこにあるのかがはっきりわかった。どきどき鳴る胸をなだめるように一つ息を吸ってはくと、ぎこちなく足を踏み出した。
「あの、夏実──」
私が声をかけたのと、隣のクラスの子が夏実に話しかけたのが同時だった。夏実は一瞬とまどったような顔でこちらを見た後、隣の子に何か答えながら私からすっと顔を背けた。そして目の前を通り過ぎて行ってしまった。音のないこま送りの映像を見ているように、変に長く感じられた。
騒々しさがやっと耳に戻ったとき、教室の中の戸部君がこちらを見ていることに気づいた。私はきっとひどい顔をしている。唇がふるえているし、目の縁が熱い。きまりが悪くてはじかれたようにその場を離れると、窓に駆け寄って下をのぞいた。裏門にも、コンクリートの通路にも人の姿はない。どこも強い日差しのせいで、色が飛んでしまったみたい。貧血を起こしたときに見える白々とした光景によく似ている。
私は外にいる友達を探しているふうに熱心に下を眺めた。本当は友達なんていないのに。夏実の他には友達とよびたい人なんてだれもいないのに。

帰りは図書委員の集まりがあったせいで遅くなった。のろのろと靴を履き替えていると、校庭からサッカー部のかけ声が聞こえてきた。
もう九月というのに、昨日も真夏日だった。校庭に出ると、毛穴という毛穴から魂がぬるぬると溶け出してしまいそうに暑かった。
運動部のみんなはサバンナの動物みたいで、入れ替わり立ち替わり水を飲みにやって来る。水飲み場の近くに座って戸部君を探した。夏実とのことを見られたのが気がかりだった。繊細さのかけらもない戸部君だから、みんなの前で何を言いだすか知れたものじゃない。どこまでわかっているのか探っておきたかった。だいたいなんであんな場面をのんびりと眺めていたのだろう。それを考えると弱みを握られた気分になり、八つ当たりとわかってもにくらしくてしかたがなかった。
戸部君の姿がやっと見つかった。
なかなか探せないはずだ。サッカーの練習をしているみんなとは離れた所で、一人ボールをみがいていた。
サッカーボールは縫い目が弱い。そこからほころびる。だからグリスをぬってやらないとだめなんだ。使いたいときだけ使って、手入れをしないでいるのはだめなんだ。いつか戸部君がそう言っていたのを思い出した。
日陰もない校庭の隅っこで背中を丸め、黙々とボールみがきをしている戸部君を見ていたら、なんだか急に自分の考えていたことがひどく小さく、くだらないことに思えてきた。
立ち上がって水道の蛇口をひねった。水をぱしゃぱしゃと顔にかけた。冷たかった。溶け出していた魂がもう一度引っ込み、やっと顔の輪郭が戻ってきたような気がした。
てのひらに水を受けて何度もほおをたたいていると、足音が近づいてきた。後ろから「おい。」と声をかけられた。戸部君だ。ずっと耳になじんでいた声だからすぐわかる。
顔をふきながら振り返ると、戸部君が言った。
「おれ、考えたんだ。」
ハンドタオルから目だけを出して戸部君を見つめた。何を言われるのか少しこわくて黙っていた。
「ほら、『あたかも』という言葉を使って文を作りなさいってやつ。」
「ああ、なんだ。あれのこと。」
「いいか、よく聞けよ……おまえはおれを意外とハンサムだと思ったことが──」にやりと笑った。「──あたかもしれない。」
やっぱり戸部君って、わけがわからない。
二人で顔を見合わせてふき出した。中学生になってちゃんと向き合ったことがなかったから気づかなかったけれど、私より低かったはずの戸部君の背はいつのまにか私よりずっと高くなっている。
私はタオルを当てて笑っていた。涙がにじんできたのはあんまり笑いすぎたせいだ、たぶん。

学校からの帰り、少し回り道をして銀木犀のある公園に立ち寄った。
銀木犀は常緑樹だから一年中葉っぱがしげっている。それをきれいに丸く刈り込むので、木の下に入れば丸屋根の部屋のようだ。夏実と私はここが大好きで、二人だけの秘密基地と決めていた。ここにいれば大丈夫、どんなことからも木が守ってくれる。そう信じていられた。
夕方に近くなっても日差しはまだ強い。木の下は陰になって涼しかった。
掃除をしているおばさんが、草むしりの手を休めて話しかけてきた。
「いい木だよねえ、こんな時期は木陰になってくれて。けど春先は、葉っぱが落ちて案外厄介なんだよ、掃除がさ。」
私は首をかしげた。常緑樹は一年中葉っぱがしげっているはずなのに。
「え、葉っぱはずっと落ちないんじゃないんですか。」
「まさか。どんどん古い葉っぱを落っことして、その代わりに新しい葉っぱを生やすんだよ。そりゃそうさ。でなきゃあんた、いくら木だって生きていけないよ。」
帽子の中の顔は暗くてよくわからなかったけれど、笑った歯だけは白く見えた。おばさんは、よいしょと言って掃除道具を抱えると公園の反対側に歩いていった。
私は真下に立って銀木犀の木を見上げた。
かたむいた陽が葉っぱの間からちらちらと差し、半円球の宙にまたたく星みたいに光っていた。
ポケットからビニール袋を取り出した。花びらは小さく縮んで、もう色がすっかりあせている。
袋の口を開けて、星形の花を土の上にぱらぱらと落とした。
ここでいつかまた夏実と花を拾える日が来るかもしれない。それとも違うだれかと拾うかもしれない。あるいはそんなことはもうしないかもしれない。
どちらだっていい。大丈夫、きっとなんとかやっていける。
私は銀木犀の木の下をくぐって出た。

結果 (イディッシュ語) 1:

שטערן פון בלומען אַרום מיט פול
מיקיע אַנדאָ


פון זילבער אָסמאַנטהוס בלומען זענען זיס שמעקן, אין דער פאָרעם פון אַ ווייַס קליין שטערן. און Falling אָן אַ געזונט ווי שניי. לעצטע האַרבסט, שטייענדיק ונטער דער בוים אין נאַצומי און צוויי מענטשן, איז געווען קוקן אַרויף אַ לאַנג צייַט אַז די בלומען פאַלן. ווען די באַמערקן, די ערד האט ווערן אָנגעפילט מיט ווייַס שטערן-שייפּט. ניט סטאָמפּינג'ם דעם, דעם ס ניט באַוועגן ענימאָר, און נאַצומי האט געבעטן די גוף צו די שטאַם, איז געווען טראַפּט אין אַ בוים מיט צוויי מענטשן, איך לאַוגהעד צו זאָגן אַזוי.

── גאַטאַן!
איך איז געווען סאַפּרייזד. ווען איך דערמאנט ווייגלי אַז פון לעצטע פאַלן, עס האט פּלוצלינג שלאָגן די טאָבע-קאַן אויף די שרייַבטיש. ווען טאָבע קאַן קוק צוריק, איך יעלד צו די צוריק פון די יינגלעך.
"איך האַלטן. איך ווונטש איך דו זאלסט נישט פּרעסס.'ד ווי איך איז געווען שלאָגן אויף ציל."
דער סוף איז זיך-לערנען צייַט, קלאַסצימער געגאנגען אין די לאָנטש ברעכן האט שוין ברומען.
איך גלאַרעד די טאָבע-קאַן.
"פֿאַר עפּעס?"
"איך בין געקומען געוואלט צו הערן צו לעקציעס. און דעמאָלט אַיצוראַ האט שוין געדריקט פּלוצלינג."
טאָבע-קאַן ביסט יעדער אנדערער שטיפעריש שטענדיק פּלייַפוללי עמעצער פון פוסבאָל. און ווערן ערנסט וועגן דער קאַמף ווי באַלד ווי אַ ביסל גראָבן יעדער אנדערע איז טאַקאַדזשי. אַזוי איך טאָן ניט וויסן.
די שולע פון דרוק, טאָבע עס איז געהאלטן אויס אין פראָנט פון מיר.
"איך בין טאָן ניט וויסן דעם פּראָבלעם. מאַכן אַ זאַץ ניצן די וואָרט" ווי אויב ", ווייַל. איר וועט גוט, אַזוי צו זאָגן ווי דעם."
דו זאלסט ניט וויסן אַפֿילו מיר. איר לאָזן טאָן ניט וויסן זינט איך איז געווען אין עלעמענטאַר שול מיר זענען צוזאַמען. וואָס טאָן די טאָבע-קאַן קומען אין שטענדיק ינוואַלווד מיר. צי ינקאַמינג וואָס דער זעלביקער אָנפּאַקן שולע. וואָס טאָן ניט אין נוסח ווי אַ עלטער צו אַ פוסבאָל קלוב.
"איך טאָן ניט וויסן. איך טאָן ניט טראַכטן אין אַזאַ פון זייער אייגן."
אויך געווען פאַרטיק ווייַטער צו די קלאַסצימער לערנען, געזונט צו ציען די שטול האט שוין געהערט און ראַטאַלד. איך געגאנגען צו די כאָלוויי און שטיין אַרויף אַזוי ווי צו שטופּן אַוועק די טאָבע-קאַן.
טאָבע נישט האָבן צייַט צו האָבן יעדער אנדערע ינוואַלווד אין איר. מיר האָבן באַשלאָסן צו באַגראָבן די האַק איז וואָס הייַנט. בשעת פּריטענדינג צו קוקן אין די האַראַ פּאָסטערס און Posted, איז געווען ווארטן פֿאַר די נאַצומי אין די קאָרידאָר קומט אויס.
און נאַצומי האט אַ צוזאָג און איך וועל זיין אין דער בעסטער פרייַנד פיל אַפֿילו אַרויף צו די יינגער הויך שולע. אַזוי בעשאַס דער פרילינג איז צוריק שטענדיק צוזאַמען אויך פאַרשידענע סאָרט. און נאָך, עטלעכע קליין פּאַסינג און מיסאַנדערסטאַנדינג צווישן אָוווערלאַפּ, האט ווערן צו גיין סעפּעראַטלי. עס זאל האָבן געווען פּיטשט פּאַסקודנע צו יעדער אנדערער.
די כיין ווי אַ קליין פּלאַסטיק זעקל סטראָוקט דזשענטלי פון די שפּיץ פון די קעשענע. אַז כּולל די זילבער אָסמאַנטהוס בלומען אין. עס טוט נישט ענין אָבער איז ניט מער די אנדערע שמעקן. לעצטע פאַלן, איז געווען געמיינט צו לאָזן עס צו זאָגן אַז די פּרווון צו אַרויסרופן עפּעס כאַנמייד אין דעם בלום. פּאַרפום זאל ס מאַכן די זייף צו פּרובירן אַפֿילו מער אוממעגלעך, און קלייַבן אַרויף נייַ בלום אַמאָל אין די פאַלן, אַזוי פּאָטפּאָוררי איז געגאנגען צו פּרובירן צו זייַן געבעטן אַזוי ...... זאל ס מאַכן עפּעס. אַפֿילו נאַצומי, זאָל דער פון מיר ברעכן די אייז פון ווארטן איך בין זיכער.
אויסזען פון נאַצומי געץ אין דיין אויגן. אויס פון די קלאַסצימער קומען צו דאָ.
אַז מאָמענט, איך וויסן וואָס מיין האַרץ איז ווו עס ס קלאר. ווען דער שטער סמאָוקט איין אָטעם צו באַרויקן די פּאַונדינג געזונט קאַסטן, עס גענומען די ומגעלומפּערט פֿיס.
"אַז, נאַצומי ──"
און איך איז געווען גערעדט צו די קינד ווייַטער צו די סאָרט גערעדט צו נאַצומי איז סיימאַלטייניאַס. נאַצומי איז נאָך געזען דאָ אין די פּנים, אַזאַ ווי פּאַזאַלד פֿאַר אַ מאָמענט, עס אויסגעדרייט אַוועק אַ גלייַך פּנים פֿון מיר בשעת האט עפּעס ווייַטער צו דעם קינד. און איך געהאט צו גיין פאַרגאַנגענהייַט די פראָנט פון די אויג. ווי איז וואַטשינג די ווידעא מיט קיין געזונט ראַם שטייַגן, עס פּעלץ סטריינדזשלי לאַנג.
ווען די מהומה האט זיך אומגעקערט צו די אויער לעסאָף, איך באמערקט אַז די טאָבע-קאַן אין די קלאַסצימער זענען קוקן בייַ דאָ. איך האָבן אַ שרעקלעך שורלי פּנים. עס ליפּן זענען ציטערניש, אויגן פון די ברעג איז הייס. ווען די כּללים בלעטער די פּלאַץ ווי איז ראַפּעלד שלעכט, אַחוץ פֿאַר די נידעריקער פליסנדיק אַרויף צו די פֿענצטער. אויך צוריק טויער, עס איז קיין אויסזען פון יומאַנז אין די דרך פון די קאָנקרעט. וואו אויך ווייַל פון די שטאַרק זונשייַן, ווי די קאָליר געגאנגען פליענדיק. עס איז זייער ענלעך צו די סצענע אין וואָס די ווייַס מענטשן צו קוקן אין די צייַט וואָס איז גורם דעם אַנעמיאַ.
איך געקוקט אַראָפּ צו יגערלי Fu קוקן פֿאַר Friends וואס זענען אַרויס. אַקטואַללי כאָטש קיינער Friends. כאָטש קיין איינער אַבי ווער איר ווילן איז גערופֿן אַ פרייַנד אין דערצו צו די פון נאַצומי. צוריקקומען סלאָוד רעכט דאָרט איז געווען אַ זאַמלונג פון ביכער קאַמיטי. אויב טאַרדילי זענען אין פּלאַץ צו טראָגן די שיכלעך, איך געהערט אַ געשריי פון פוסבאָל פֿון די סטשאָאָליאַרד. צו זאָגן אַז אנדערן סעפּטעמבער, איז אַ הייס טאָג נעכטן. אויף עקסיטינג אין די סטשאָאָליאַרד, עס איז געווען הייס צו ויסקומען צו באַקומען צעלאָזן צו נשמה שלייַמיק פון די פּאָרעס פון פּאָרעס. אַלעמען ס באַוועגונג טייל איז ווי אַ סאַוואַנאַ אַנימאַלס, קומען צו טרינקען די ויסקער שטייענדיק אַנשטאָט וואַסער. איך איז געווען קוקן פֿאַר אַ טאָבע הער זיצן לעבן די וואַסער פאָנטאַן. איך האט געזען די זאַך מיט נאַצומי איז דיסטורבינג. ווייַל ניט אַפֿילו טאָבע הער ברעקלעך פון נאַש, ניט אַ זאַך וואָס מייַ וואָס ברעכן די אייז אין פראָנט פון אַלעמען. איך געוואלט צו ויספאָרשן ווי ווייַט עס האט שוין געפֿונען. בעערעך ווונדער איז וואָס ליזערלי קוק אין די אננא סצענע. מיט אַז אין גייַסט וועט פילן וואָס איז געווען געהאלטן אַ שוואַכקייַט, עס איז קיין וועג צו דעטעסטאַבלי אויך שוין געפֿונען צו שלאָגן אַכט. אויסזען פון די טאָבע-קאַן איז געווען לעסאָף געפֿונען. איר זאָל נישט געפינען לייכט. אוועק פון די גייז וואס זענען די פיר פון פוטבאָל, ער האט פּאַלישט די איין מענטש די פּילקע. פוסבאָל איז די נעט איז שוואַך. אַנראַוואַל פֿון דאָרט. אזוי עס ס 'אַרויסגעוואָרפן סייַדן יאַראַ פּייניד די שמירן. נוצן בלויז אויב איר ווילן צו נוצן, 'עם אַרויסגעוואָרפן צו האָבן ניט אַ זאָרג. טאָבע הער דערמאנט האט געזאגט אַזוי סאַמדיי. ראָונדינג די צוריק אין די ווינקל פון קיין שאָטן סטשאָאָליאַרד, ווען איך קוק בייַ די טאָבע-קאַן אַז די בישטיקע פּילקע פּאַלישינג, עס איז טעראַבלי קליין אַז האט צו יז פּלוצלינג געדאַנק פון זייער אייגן, האָבן געווען נאַריש זאַך. טוויסטעד די קראַן שטיין אַרויף. וואסער איז געווען אונטערטעניק צו פּאַשאַפּאַשאַ און פּנים. עס איז געווען קאַלט. ריטראַקשאַן נשמה אַז האט שוין צעלאָזן אַמאָל ווידער, און פילן ווי איך האָבן לעסאָף די קאַנטור פון די פּנים איז צוריק. און פילע מאל אין ענטפער צו די וואַסער און קלאַפּן די באַק אין דער דלאָניע פון דיין האַנט, טריט אַפּראָוטשינג. עס איז געווען אַקקאָסטעד ווי "פּלימעניק." פֿון הינטער. טאָבע ס איר. באלד ווערן געזען ווייַל עס איז דער קול וואָס איז געווען באַקאַנט צו די אויער פיל. איר זוכט צוריק בשעת ווייפּינג די פּנים, טאָבע-קאַן געזאגט. "איך, איך איז געווען טראכטן." איך סטערד בייַ טאָבע-קאַן פֿון דער האַנט האַנטעך מיט בלויז די אויס אויגן. וואס עס האט געזאגט איז געווען שטיל אַ ביסל דערשראָקן. "איך וויסן," ווי אויב "באָכער איך מאַכן אַ זאַץ ניצן די וואָרט." "אָה, וואָס. טהינג פון עס." "איך זאָגן, געזונט קיקייאָ ...... אַז איר זענט וואָס איך געדאַנק עס איז געווען סאַפּרייזינגלי שיין מיר עס ── "ער גריננעד לאַוגהעד. "── זאל אויב זיי זענען." איך געדאַנק איך טאָבע-קאַן, טאָן ניט וויסן איז צעטיילט. איך אנגעהויבן צו ווישן פּאָוסטפּאָונד די פּנים דורך צוויי מענטשן. אבער איך האט ניט באַמערקן ווייַל איך האט קיינמאָל פאַסעד רעכט ווערן אַ יינגער הויך שולע, צוריק פון טאָבע קימי וואָלט האָבן שוין נידעריקער ווי איך האב ימפּערסעפּטיבלי ווערן פיל העכער ווי מיר. איך איז געווען לאַוגהינג דורך אַפּלייינג אַ האַנטעך. איך באַשולדיקן אַז אויך לאַכן אַזוי פיל איז די טרערן האָבן בלערד, טאָמער. וועג צוריק פון שולע, איך סטאַפּט בייַ אַ פּאַרק מיט אַ זילבער אָסמאַנטהוס און די אָנלייגוועג אַ ביסל. זילבער אָסמאַנטהוס איז ווודיד די בלעטער אַלע יאָר ארום ווייַל עס איז עווערגרין. זינט עס טרים ריין ארום, עס מיינט צו זיין פון די קאַפּאָולאַ צימער אויב שטעלן אונטער דעם בוים. נאַצומי און איך ליבע דאָ, עס האט באַשלאָסן דער סוד באַזע פון בלויז צוויי מענטשן. אָוקיי אויב איר זענט אין דאָ, ביימער באַשיצן אונדז פון קיין זאַך. עס איז געווען דארף צו גלויבן אַזוי. אַפֿילו נאָענט צו די אָוונט זון איז נאָך שטאַרק. אונטער די ביימער איז געווען קיל אין די שאָטן פון. אָנט אַז די רייניקונג איז, גערעדט צו מיר רעסטינג די האַנט פון ווידינג. "היי איך בין אַ גוט בוים, דאָס מאָל איז מיר געמאכט אין די שאָטן פון אַ בוים. אבער דער פרי קוואַל, 'עם אַניקספּעקטידלי פּאַסקודנע פאַלן איז בלעטער, רייניקונג קענען זייַן." איך איז געווען פּאַזאַלד. אבער עס זאָל עווערגרין האט בלעטער אַלע יאָר ארום זענען לאַש. "למשל, טאָן איר ניט עס בלעטער וועט ניט פאַלן פיל." "ניין וועג. ווי קומען וואָו מער און מער אַלט בלעטער, 'עם וואַקסן אַ נייַ בלאַט אין זייַן אָרט. נו איז די אַזוי. אין אָן אַנטאַ, נישט לעבן פיל עווען בוים עס. " אָבער די פּנים אין די הוט האט ניט וויסן געזונט פינצטער, נאָר לאַוגהעד ציין געקוקט ווייַס. מומע, געגאנגען צו די פאַרקערט זייַט פון דער פּאַרק און facing אַ רייניקונג געצייַג צו זאָגן אַז אַלייע-oop. איך געקוקט אַרויף בייַ די בוים פון זילבער אָסמאַנטהוס שטייענדיק ונטער. גענייגט זון שימערינג צו אַרייַנלייגן פֿון צווישן די בלעטער, איז גלאָוינג ווי שטערן טווינגקלינג אין די לופט פון די האַלב-קייַלעכיק ספערעס. עס גענומען אויס אַ פּלאַסטיק זעקל פון זיין טאַש. פּעטאַלז ייַנשרומפּן קליין, די אנדערע קאָליר איז גאָר פאַדעד. עפֿן די מויל פון די טאַש, איך דראַפּט צו פּאַטטערינג די שטערן-שייפּט בלום אויף שפּיץ פון דעם באָדן. דאָ זאל קלייַבן אַרויף טאָג וועט קומען סאַמדיי אויך נאַצומי און בלומען. אָדער איר זאל קלייַבן אַרויף אַ אַנדערש עמעצער. אָדער אַזאַ אַ זאַך מייַ ניט מער. ביידע עווען גוט. אָוקיי, יקערו שורלי טאן יז. איך געגאנגען קאַטשקע אונטער אַ בוים פון זילבער אָסמאַנטהוס.