にじの見える橋杉みき子 雨がやんだ。 頭上の雲が切れて、わずかな青空が

にじの見える橋
杉みき子


雨がやんだ。
頭上の雲が切れて、わずかな青空がのぞく。
手さげかばんを平たくして頭にのせ、学生服のズボンのすそをたくし上げて、小走りに急いでいた少年は、しばらくの間、雨がやんだことに気づかなかった。考え事に心をうばわれていたのである。
黒くぬれたアスファルトの歩道を歩きながら、自分の歩みにしたがって飛び散る小さなしぶきを、少年は、どうでもいいような目で眺めていた。
このところ、なにもかも、うまくいっていない。このあいだのテストの成績が悪かった。母親は、課外の活動をやめろという。親しかった友達とは、ちょっとしたことから仲たがいをした。好きなＣＤを買うこづかいが足りない。その他、具体的な形になっていないもやもやが、いくつもあった。雨は、自分の上にばかり降るような気がする。いっそぬれるなら、もっともっとずぶぬれになったら、かえってさばさばするだろうと思う。
国道の横断歩道へ踏み出そうとしたとたん、信号が点滅する。そんなことにさえ気がいら立って、少年は小さく足踏みした。
さっきから後ろで、小さい子供たちの声がしている。自分にもあんなころがあった、と半ばうわの空で思いながら、ぼんやり信号の変わるのを待っている少年の耳に、今までたわいもないおしゃべりだった子供たちの声が、急にはっきりした意味をもったさけびになってひびいてきた。
「にじが出てるよ。」
「にじだ、にじだ。」
思わず振り返って、子供たちがまっすぐに指さす空を見上げると、ああ、確かににじだ。赤、黄、緑、太いクレヨンでひと息に引いたような線が、灰色の空を鮮やかにまたいでいる。上端はおぼろに空中に消え、下はビルと森のかげに隠れて、見えているのはほんの一部分だ。
少年は、自分でも思いがけない衝動に駆られて、辺りを見回した。
──高い所がないか、あれが全部見える所が。
あった、すぐ目の前に、国道を横切る歩道橋が。少年はためらわず、そちらへ駆けた。いつもは、階段の上り下りをめんどうがって、ついぞ利用したことのない歩道橋だったが。
階段を二段ずつ駆け上って、車の流れの真上に立つと、にじはまさに、森とビルのとぎれた所、国道の真正面から立ち上っている。手すりにつかまって、少し背伸びしながら身を乗り出すと、このはなやかな橋の始めから終わりまでを、ひと目で見わたすことができた。
さっきの子供たちが、少年の意図を察したらしく、後から続いて駆け上ってきて、思い思いの歓声をあげている。
少年は、大きく息を吸った。この前、にじを見たのはいつだったろう。この子たちくらいの小さいころ──いや、もっとずっと前のような気がする。もしかしたら自分は今、生まれて初めてにじを見たのではないかと、少年は思った。
目の下を、車の列が絶え間なく流れてゆく。かさをすぼめた人たちが、上も下も見ないで自分の道を急ぐ。だれも、頭上の出来事に気づかない。あるいは気がついても、なんとも思わないのか。だれ一人、立ち止まって、この大空のドラマに眺めいるものはない。
少年はふと、初めて、自分のことを恵まれたものに感じた。
「おうい、何してんだあ。」
下から呼ばれて、身を乗り出すと、仲たがいしたはずの友達が、かばんを振り回しながら、あきれたようにこちらを見上げている。
「おうい、にじが見えるぞう。上がってこいよう。」
少年も大声で呼び返す。友達は、少年の指さす方をひと目見て、さっき少年が感じたのと同じ衝動に駆られたように走りだした。歩道の端にけつまずいて、かばんを放り出し、危うく転びかける。
「早く早く。」
少年は笑いながら、体をずらして、にじを正面に見る場所を空け、友達が上ってくるのを足踏みしながら待った。

結果 (タガログ語) 1:

Bridge cedar Mikiko



ulan na may tanawin ng bahaghari tumigil.
Ulap sa itaas ay natapos na, bughaw kalangitan ng bahagyang pagsilip.
Para sa isang habang, ang batang lalaki ay inilagay sa head sa flat ang portpolyo, ito itinaas nakatuon magtupi pantalon pare-parehong paaralan, ako ay nag-aapura upang magpayagyag ay hindi mapansin ulan na tumigil. Ay ay deprived ng kanilang mga isip sa pag-iisip.
Boy, ay naghahanap sa mga mata hindi mahalaga, isang maliit na splash habang naglalakad sa sidewalk ng ispaltuhin wet black, nakakalat alinsunod sa kanilang sariling antas ng.
Ang lugar na ito, ang lahat ng bagay, ito ay hindi pagpunta na rin. Subukan ang mga marka sa panahong ito ay hindi maganda. Ina, na dapat itigil ang mga gawain ng mga extra-curricular. Ang mga kaibigan ay pamilyar, ako ay isang lagas mula sa isang bahagyang bagay. Paggastos ng pera upang bumili ng iyong mga paboritong CD ay hindi sapat. Iba pa, at moyamoya na ay hindi isang kongkreto form, nagkaroon ng isang numero. Ang ulan, nararamdaman ko tulad lang mahulog sa kanilang sariling kalooban. Sa tingin ko Kung ikaw ay nakakakuha wet Mas mahusay pa, kung basang-basa sa balat nang higit pa at higit pa, magiging sa halip pamawing-gutom.
Halos ako ay humakbang pasulong upang ang pedestrian tumatawid ng national highway, signal ay flashing. Pakiramdam ko kahit inis tulad ng isang bagay, batang lalaki ay maliit na paa.
Sa bumalik para sa lubos isang habang, ang tinig ng maliliit na bata ang ginagawa. Ang tainga ng isang batang lalaki habang tingin ko sa kalagitnaan ng absent-iisip, at nagkaroon ng oras na tulad sa iyong sarili, naghihintay upang baguhin ang signal vaguely, ang boses ng mga bata ay pakikipag-usap parang bata hanggang ngayon, ang ibig sabihin nang malinaw bigla Aming tunog Maging isang sigaw na mayroon ka.
"Rainbow ako out."
Naghahanap pabalik sa "Ito ay Rainbow. Ni bahaghari" hindi sinasadyang
, kung tiningnan mo up sa kalangitan para sa mga bata upang tumuro sa tuwid, oh, ako ay tiyak na bahaghari. Line, tulad ng paghila sa isa hininga pula, dilaw, berde, na may makapal na krayola, ay vividly sa buong kulay abong kalangitan. Nangungunang mawala sa air upang dim, pagtatago sa mga anino ng mga kagubatan at gusali, ano ang makikita sa ibaba nito lamang ay bahagi nito.
Kumuha dala ang layo sa pamamagitan ng isang salpok nakamamanghang sarili ko, batang lalaki, ay tumingin sa paligid.
─ ─ kung mayroong isang mataas na lugar, isang lugar kung saan may makikita lahat.
Iyon ay,Sa harap mo, ang pedestrian bridge sa national highway. Boy nang walang pag-aalinlangan, ako ay sumailalim sa doon. Ang karaniwan, ay nagkaroon ng isang pedestrian bridge na hindi gusto ang abala ng pagpunta up at down na hagdan, at gamitin Tsuizo.
Sa isang nagpatakbo up sa hagdan ng dalawang hakbang, at tumayo nang direkta sa ibabaw ng daloy ng trapiko, lamang, bilang isang resulta ng tuluy-tuloy ng gusali at kagubatan, bahaghari ay drifted up nang direkta mula sa harapan ng national highway. Kumapit sa rehas, at walang taba ipasa habang kahabaan ng kaunti, at noon ay magagawang makita ang pumasa sa isang sulyap, at mula sa simula hanggang sa dulo ng ito napakarilag bridge.
Tila hulaan ang layunin ng mga batang lalaki, ang mga anak ng isang kanina, ay dumating up nagpatakbo Pagkatapos ay sa ibang pagkakataon, ikaw ay cheered sa kanilang sariling paraan.
Boy, ay isang malalim. Bago ito, nakakita ako ng isang bahaghari Ito ay naging oras. Walang oras ─ ─ kaunti magkano ang mga kids, nararamdaman ko tulad ng matagal bago pa ay. Ngayon, siya ay alinman sa hindi nakakita ng bahaghari sa unang pagkakataon sa aking buhay Siguro, naisip ko na ang mga batang lalaki.
Linya ng mga kotse Yuku daloy na walang pahinga, ang bags sa ilalim ng mata. Ang mga taong cupped payong,Sumugod kanilang mga paraan sa ibaba sa tuktok rin nang hindi naghahanap. Walang sinuman, hindi mapansin ang kaganapan overhead. O kahit na napansin, huwag kang hindi sa tingin kahit ano. Mayroon walang kinalaman sa walang sinuman, tumayo pa rin, ay ang view ng sky ito drama.
Bigla, sa unang pagkakataon, ang mga batang lalaki nadama sa mga pinagpala sa kanyang sarili.
"Trono,. Oh Mayroon akong none" mula sa ibaba
ito ay tinatawag na, kung matangkad ka pasulong, habang brandishing isang bag, ang aking kaibigan na lamang lagas ay naghahanap up dito bilang namangha.
"Trono,Elephant may mga tanawin ng bahaghari. Halika bilang up. "
Ang parehong mga kalalakihan at tumawag pabalik sa malakas na boses. Tumingin sa isang sulyap ang mga taong tumuro sa batang lalaki, mga kaibigan, ay nagsimulang tumakbo bilang ang gumiit sa parehong batang lalaki at nakaramdam ako ng kanina. Ang Ketsumazui sa gilid ng bangketa, at threw ang bag, ilagay halos nahulog.
"Sandali na sa lalong madaling panahon."
Boy tumatawa, sa pamamagitan ng paglilipat ng katawan, siguraduhin na iwanan ang lugar tulad ng nakikita sa harap ng bahaghari, at naghintay habang stepping kaibigan upang makabuo.