にじの見える橋杉みき子 雨がやんだ。 頭上の雲が切れて、わずかな青空が

にじの見える橋杉みき子 雨がやんだ。 頭上の雲が切れて、わずかな青空がのぞく。 手さげかばんを平たくして頭にのせ、学生服のズボンのすそをたくし上げて、小走りに急いでいた少年は、しばらくの間、雨がやんだことに気づかなかった。考え事に心をうばわれていたのである。 黒くぬれたアスファルトの歩道を歩きながら、自分の歩みにしたがって飛び散る小さなしぶきを、少年は、どうでもいいような目で眺めていた。 このところ、なにもかも、うまくいっていない。このあいだのテストの成績が悪かった。母親は、課外の活動をやめろという。親しかった友達とは、ちょっとしたことから仲たがいをした。好きなＣＤを買うこづかいが足りない。その他、具体的な形になっていないもやもやが、いくつもあった。雨は、自分の上にばかり降るような気がする。いっそぬれるなら、もっともっとずぶぬれになったら、かえってさばさばするだろうと思う。 国道の横断歩道へ踏み出そうとしたとたん、信号が点滅する。そんなことにさえ気がいら立って、少年は小さく足踏みした。 さっきから後ろで、小さい子供たちの声がしている。自分にもあんなころがあった、と半ばうわの空で思いながら、ぼんやり信号の変わるのを待っている少年の耳に、今までたわいもないおしゃべりだった子供たちの声が、急にはっきりした意味をもったさけびになってひびいてきた。「にじが出てるよ。」「にじだ、にじだ。」 思わず振り返って、子供たちがまっすぐに指さす空を見上げると、ああ、確かににじだ。赤、黄、緑、太いクレヨンでひと息に引いたような線が、灰色の空を鮮やかにまたいでいる。上端はおぼろに空中に消え、下はビルと森のかげに隠れて、見えているのはほんの一部分だ。 少年は、自分でも思いがけない衝動に駆られて、辺りを見回した。 ──高い所がないか、あれが全部見える所が。 あった、すぐ目の前に、国道を横切る歩道橋が。少年はためらわず、そちらへ駆けた。いつもは、階段の上り下りをめんどうがって、ついぞ利用したことのない歩道橋だったが。 階段を二段ずつ駆け上って、車の流れの真上に立つと、にじはまさに、森とビルのとぎれた所、国道の真正面から立ち上っている。手すりにつかまって、少し背伸びしながら身を乗り出すと、このはなやかな橋の始めから終わりまでを、ひと目で見わたすことができた。 さっきの子供たちが、少年の意図を察したらしく、後から続いて駆け上ってきて、思い思いの歓声をあげている。 少年は、大きく息を吸った。この前、にじを見たのはいつだったろう。この子たちくらいの小さいころ──いや、もっとずっと前のような気がする。もしかしたら自分は今、生まれて初めてにじを見たのではないかと、少年は思った。 目の下を、車の列が絶え間なく流れてゆく。かさをすぼめた人たちが、上も下も見ないで自分の道を急ぐ。だれも、頭上の出来事に気づかない。あるいは気がついても、なんとも思わないのか。だれ一人、立ち止まって、この大空のドラマに眺めいるものはない。 少年はふと、初めて、自分のことを恵まれたものに感じた。「おうい、何してんだあ。」 下から呼ばれて、身を乗り出すと、仲たがいしたはずの友達が、かばんを振り回しながら、あきれたようにこちらを見上げている。「おうい、にじが見えるぞう。上がってこいよう。」 少年も大声で呼び返す。友達は、少年の指さす方をひと目見て、さっき少年が感じたのと同じ衝動に駆られたように走りだした。歩道の端にけつまずいて、かばんを放り出し、危うく転びかける。「早く早く。」 少年は笑いながら、体をずらして、にじを正面に見る場所を空け、友達が上ってくるのを足踏みしながら待った。

結果 (ベラルーシ語) 1:

Мост выгляд вясёлкі
Микико Суги


дождж спыніўся.
Оф над галавой аблокаў, лёгкім блакітнае неба зазіраць.
Размешчаны на галаве і уплощенный ў сумку, і падняў запраўленага падол школьнай формы штаноў, хлопчык быў у спешцы несціся, на некаторы час, не заўважыў , што дождж спыніўся. Чым ён быў пазбаўлены свайго розуму да мыслення.
Ць час прагулкі па тратуары чорнага мокрага асфальту, невялікі ўсплёск пырскі ў адпаведнасці са сваёй уласнай шпацырам, хлопчыкам, глядзелі, як добра, нават калі вока.
Гэта месца, усё, не будзе добра. Вынікі дзейнасці за час тэсту было дрэнна. Маці, якая павінна спыніць пазакласныя мерапрыемствы. Пазнаёміўшыся быў з сябрамі, было выпадаць з маленькіх рэчаў. У мяне няма дастаткова кішэнных грошай , каб купіць свой любімы дыск. Іншы, не сталі мой - мая форма бетону, некалькі былі. Дождж, адчуванне , як падзенне толькі на сваіх уласных IS. Калі яшчэ лепш мокрая, калі ўсе больш і больш прасякнутай стаць, я думаю , што я палічыў за лепшае б асвяжэння.
Гэта было амаль крок наперад Пешаходная нацыянальнае шашы, ўспышкі сігналу. Ваш розум засмучаны нават зрабіць гэта, хлопчык была маленькая нагой.
У задняй частцы ад некаторага часу таму, гэта быў голас маленькіх дзяцей. Хоць я думаю , што ў расьсеяны Пасярэдзіне была Ганна раз да сябе, і, цьмяна да вуха хлопчыка чакання да змены сігналу, голас дзяцей не было нават не гаварыць па-дурному да гэтага часу, то ёсць раптам стала ясна , гэта было агучана зроблена , каб плакаць.
«Я прыйшоў вясёлка.»
«Nijida, Nijida.»
Азіраючыся назад , міжволі, і глядзець на неба дзяцей , якія паказваюць на прамой, О, я , вядома вясёлку. Чырвоны, жоўты, зялёны, лінія , такія як дыханне звяртаецца ў тоўстых алоўках, то па небе шэрага да бліскучага. Верхні канец знікае ў паветры , каб прыцьміць, ніжэй схаваная ў ценю будынка і лясы, што відаць , але толькі частка.
Хлопчык, у парыве нечаканага пазыву сам, агледзеўся.
── ці высокае месца не з'яўляецца, гэта месца , якое выглядае існуе цэлае.
Быў, прама насупраць, пешаходны мост праз нацыянальнае шашы. Хлопчык без ваганняў, быў падвергнуты там. Заўсёды, мы хочам ўскладнілі ўверх і ўніз па лесвіцы, але быў пешаходны мост , які не быў даступны Tsuizo.
Лесвіца узбег па двухступенчатай, а калі стаяць прама над аўтамабілем патоку, вясёлка менавіта там , дзе яна перапыніла лес і будынак, і падняўся з фронту нацыянальнага шашы. Апынуўшыся ў поручань, і ўстаць самастойна з невялікім працягу, да канца з пачатку гэтага пышнага моста, ён быў у стане прайсці відаць на першы погляд.
Некаторы час таму дзеці, здаецца створка намеры хлопчыка, ён падышоў за перыяд рушыў услед пазней, і віталі іх уласнага шлях.
Хлопчык, вэнджаны глыбокі ўдых. Да гэтага я бачыў вясёлку б час. Дзеці шмат дзяцінства ── Не, ён адчувае , як раней многае іншае. Можа быць , толькі вы самі зараз, што гэта будзе відаць у першы раз вясёлкі народжанага, падумаў хлопчык.
Пад вачыма, аўтамабіль калоны Yuku пастаянна цячэ. Людзі , якія спушчаныя вялікае, пік іх шлях не бачны ніжэй вяршыні. Ніхто не ведае пра накладных мерапрыемствы. Ці нават ня заўважыў, ці што - небудзь не думаць. Хто адзін чалавек, стоячы на месцы, а не тое , што вы глядзіце драму неба.
Хлопчык зьнянацку, у першы раз, было палічана благаславёныя рэчаў сам.
"Трон, што N DAA."
Называецца са дна, і прыступіць да сабе, сябры павінны былі рознагалоссі ёсць, у той час як размахвае мяшок, гледзячы тут уражаны.
«Трон, вясёлка бачны слон. Да Прыходзь , як.»
Хлопчык таксама ператэлефанаваць гучны голас. Сябры, паглядзіце на першы погляд , які , паказваючы на хлопчыка, пачаў працаваць як рухомы тым жа імпульсам , як хлопчык адчуў некаторы час таму. І Ketsumazui на краі тратуара, кінуў мяшок, пакласці загінула пад пагрозу.
«Рана рана.»
Нягледзячы на тое , што хлопчык смяецца, зрушваючы цела, на месцы , каб убачыць вясёлку наперадзе, і чакаў , пакуль крокавы ад аднаго ідзе ўверх.