星の花が降るころに安東みきえ 銀木犀の花は甘い香りで、白く小さな星の形

星の花が降るころに
安東みきえ


銀木犀の花は甘い香りで、白く小さな星の形をしている。そして雪が降るように音もなく落ちてくる。去年の秋、夏実と二人で木の真下に立ち、花が散るのを長いこと見上げていた。気がつくと、地面が白い星形でいっぱいになっていた。これじゃ踏めない、これじゃもう動けない、と夏実は幹に体を寄せ、二人で木に閉じ込められた、そう言って笑った。

──ガタン！
びっくりした。去年の秋のことをぼんやり思い出していたら、机にいきなり戸部君がぶつかってきた。戸部君は振り返ると、後ろの男子に向かってどなった。
「やめろよ。押すなよなあ。おれがわざとぶつかったみたいだろ。」
自習時間が終わり、昼休みに入った教室はがやがやしていた。
私は戸部君をにらんだ。
「なんか用？」
「宿題をきこうと思って来たんだよ。そしたらあいつらがいきなり押してきて。」
戸部君はサッカー部のだれかといつもふざけてじゃれ合っている。そしてちょっとしたこづき合いが高じてすぐに本気のけんかになる。わけがわからない。
塾のプリントを、戸部君は私の前に差し出した。
「この問題わかんねえんだよ。『あたかも』という言葉を使って文章を作りなさい、だって。おまえ得意だろ、こういうの。」
私だってわからない。いっしょだった小学生のころからわからないままだ。なんで戸部君はいつも私にからんでくるのか。なんで同じ塾に入ってくるのか。なんでサッカー部なのに先輩のように格好よくないのか。
「わかんないよ。そんなの自分で考えなよ。」
隣の教室の授業も終わったらしく、いすを引く音がガタガタと聞こえてきた。私は戸部君を押しのけるようにして立ち上がると廊下に向かった。
戸部君に関わり合っている暇はない。今日こそは仲直りをすると決めてきたのだ。はられたポスターや掲示を眺めるふりをしながら、廊下で夏実が出てくるのを待った。
夏実とは中学に上がってもずっと親友でいようと約束をしていた。だから春の間はクラスが違っても必ずいっしょに帰っていた。それなのに、何度か小さなすれ違いや誤解が重なるうち、別々に帰るようになってしまった。お互いに意地を張っていたのかもしれない。
お守りみたいな小さなビニール袋をポケットの上からそっとなでた。中には銀木犀の花が入っている。もう香りはなくなっているけれどかまわない。去年の秋、この花で何か手作りに挑戦しようと言ってそのままになっていた。香水はもう無理でも試しにせっけんを作ってみよう、そして秋になったら新しい花を拾って、それでポプリなんかも作ってみよう……そう誘ってみるつもりだった。夏実だって、私から言いだすのをきっと待っているはずだ。
夏実の姿が目に入った。教室を出てこちらに向かってくる。
そのとたん、私は自分の心臓がどこにあるのかがはっきりわかった。どきどき鳴る胸をなだめるように一つ息を吸ってはくと、ぎこちなく足を踏み出した。
「あの、夏実──」
私が声をかけたのと、隣のクラスの子が夏実に話しかけたのが同時だった。夏実は一瞬とまどったような顔でこちらを見た後、隣の子に何か答えながら私からすっと顔を背けた。そして目の前を通り過ぎて行ってしまった。音のないこま送りの映像を見ているように、変に長く感じられた。
騒々しさがやっと耳に戻ったとき、教室の中の戸部君がこちらを見ていることに気づいた。私はきっとひどい顔をしている。唇がふるえているし、目の縁が熱い。きまりが悪くてはじかれたようにその場を離れると、窓に駆け寄って下をのぞいた。裏門にも、コンクリートの通路にも人の姿はない。どこも強い日差しのせいで、色が飛んでしまったみたい。貧血を起こしたときに見える白々とした光景によく似ている。
私は外にいる友達を探しているふうに熱心に下を眺めた。本当は友達なんていないのに。夏実の他には友達とよびたい人なんてだれもいないのに。

帰りは図書委員の集まりがあったせいで遅くなった。のろのろと靴を履き替えていると、校庭からサッカー部のかけ声が聞こえてきた。
もう九月というのに、昨日も真夏日だった。校庭に出ると、毛穴という毛穴から魂がぬるぬると溶け出してしまいそうに暑かった。
運動部のみんなはサバンナの動物みたいで、入れ替わり立ち替わり水を飲みにやって来る。水飲み場の近くに座って戸部君を探した。夏実とのことを見られたのが気がかりだった。繊細さのかけらもない戸部君だから、みんなの前で何を言いだすか知れたものじゃない。どこまでわかっているのか探っておきたかった。だいたいなんであんな場面をのんびりと眺めていたのだろう。それを考えると弱みを握られた気分になり、八つ当たりとわかってもにくらしくてしかたがなかった。
戸部君の姿がやっと見つかった。
なかなか探せないはずだ。サッカーの練習をしているみんなとは離れた所で、一人ボールをみがいていた。
サッカーボールは縫い目が弱い。そこからほころびる。だからグリスをぬってやらないとだめなんだ。使いたいときだけ使って、手入れをしないでいるのはだめなんだ。いつか戸部君がそう言っていたのを思い出した。
日陰もない校庭の隅っこで背中を丸め、黙々とボールみがきをしている戸部君を見ていたら、なんだか急に自分の考えていたことがひどく小さく、くだらないことに思えてきた。
立ち上がって水道の蛇口をひねった。水をぱしゃぱしゃと顔にかけた。冷たかった。溶け出していた魂がもう一度引っ込み、やっと顔の輪郭が戻ってきたような気がした。
てのひらに水を受けて何度もほおをたたいていると、足音が近づいてきた。後ろから「おい。」と声をかけられた。戸部君だ。ずっと耳になじんでいた声だからすぐわかる。
顔をふきながら振り返ると、戸部君が言った。
「おれ、考えたんだ。」
ハンドタオルから目だけを出して戸部君を見つめた。何を言われるのか少しこわくて黙っていた。
「ほら、『あたかも』という言葉を使って文を作りなさいってやつ。」
「ああ、なんだ。あれのこと。」
「いいか、よく聞けよ……おまえはおれを意外とハンサムだと思ったことが──」にやりと笑った。「──あたかもしれない。」
やっぱり戸部君って、わけがわからない。
二人で顔を見合わせてふき出した。中学生になってちゃんと向き合ったことがなかったから気づかなかったけれど、私より低かったはずの戸部君の背はいつのまにか私よりずっと高くなっている。
私はタオルを当てて笑っていた。涙がにじんできたのはあんまり笑いすぎたせいだ、たぶん。

学校からの帰り、少し回り道をして銀木犀のある公園に立ち寄った。
銀木犀は常緑樹だから一年中葉っぱがしげっている。それをきれいに丸く刈り込むので、木の下に入れば丸屋根の部屋のようだ。夏実と私はここが大好きで、二人だけの秘密基地と決めていた。ここにいれば大丈夫、どんなことからも木が守ってくれる。そう信じていられた。
夕方に近くなっても日差しはまだ強い。木の下は陰になって涼しかった。
掃除をしているおばさんが、草むしりの手を休めて話しかけてきた。
「いい木だよねえ、こんな時期は木陰になってくれて。けど春先は、葉っぱが落ちて案外厄介なんだよ、掃除がさ。」
私は首をかしげた。常緑樹は一年中葉っぱがしげっているはずなのに。
「え、葉っぱはずっと落ちないんじゃないんですか。」
「まさか。どんどん古い葉っぱを落っことして、その代わりに新しい葉っぱを生やすんだよ。そりゃそうさ。でなきゃあんた、いくら木だって生きていけないよ。」
帽子の中の顔は暗くてよくわからなかったけれど、笑った歯だけは白く見えた。おばさんは、よいしょと言って掃除道具を抱えると公園の反対側に歩いていった。
私は真下に立って銀木犀の木を見上げた。
かたむいた陽が葉っぱの間からちらちらと差し、半円球の宙にまたたく星みたいに光っていた。
ポケットからビニール袋を取り出した。花びらは小さく縮んで、もう色がすっかりあせている。
袋の口を開けて、星形の花を土の上にぱらぱらと落とした。
ここでいつかまた夏実と花を拾える日が来るかもしれない。それとも違うだれかと拾うかもしれない。あるいはそんなことはもうしないかもしれない。
どちらだっていい。大丈夫、きっとなんとかやっていける。
私は銀木犀の木の下をくぐって出た。

結果 (アルメニア語) 1:

Star ծաղիկների շուրջ լիարժեք
Mikie Ando


արծաթ օսմանտուս ծաղիկների քաղցր հոտ, ձեւով մի սպիտակ փոքրիկ աստղ. Եւ ընկնում առանց ձայնի, որպես ձյուն. Անցյալ տարվա աշնանը, կանգնած տակ ծառի Natsumi եւ երկու մարդկանց, փնտրում էր մի երկար ժամանակ է, որ ծաղիկները ընկնում. Երբ ծանուցումը, հիմք էր դարձել լցված սպիտակ աստղի ձեւավորված: Not stomping'm այս, այս 's չէ շարժվել այլեւս, եւ Natsumi խնդրել է մարմինը միջքաղաքային էր թակարդում մի ծառի երկու մարդկանց, ես ծիծաղում եմ ասում:

── Gatan!
Ես զարմացած էի: Երբ ես հիշեցի, vaguely, որ անցյալ աշնանը, այն հանկարծ հարվածել է tobe-kun վրա նստարան. Երբ Tobe kun նայում ետ, Ես ճչացի դեպի հետեւի տղաների:
«Ես դադարում. Մաղթում եմ, ես չեմ press.'d, ինչպես ես էի հարվածել է նպատակին»:
The վերջը ինքնուրույն ուսումնասիրության ժամանակ, դասարան մտաւ Ճաշի ընդմիջում է եղել բզզոց.
Ես glared է tobe-kun.
«Ինչ - որ բան.«
«Ես եկել լսել տնային. Եվ հետո Aitsura արդեն սեղմված հանկարծ»:
Tobe-kun են միմյանց ուրախ, միշտ ուրախ մեկը ֆուտբոլի. Եւ դառնալ լուրջ պայքարի մասին, ինչպես արագ, ինչպես մի փոքր քանդել միմյանց Takaji. Այնպես որ, ես չգիտեմ:
Դպրոցը տպագրությունից, Tobe այն անցկացվում է դիմաց ինձ.
«Ես չգիտեմ, թե այս խնդիրը. Կատարել նախադասություն օգտագործելով բառը», քանի որ, եթե », քանի որ Դուք լավ է, ասելով, որ նման«
Չգիտեմ նույնիսկ ինձ: Դուք թողնել չգիտեմ, քանի որ ես էի տարրական դպրոցում մենք միասին էինք: Ինչու Tobe-kun գալիս են միշտ ներգրավված է ինձ: Անկախ նրանից, թե մուտքային ինչու է նույն սուտ դպրոցը: Ինչու չի ոճով, քանի որ ավագ է ֆուտբոլային ակումբ:
«Ես չգիտեմ: Ես չեմ կարծում, նման իրենց սեփական."
Բացի կարծես ավարտվել կողքին լսարանային պարապմունքների, ձայնային քաշեք աթոռը արդեն լսել եւ rattled. Ես գնացի միջանցքում եւ կանգնել, որպեսզի մղել հեռու tobe-kun.
Tobe չեն ունենա ժամանակ ունենալ միմյանց ներգրավված է ձեզ համար. Մենք որոշել ենք թաղել ուրագ այն է, ինչ այսօր: Իսկ հավակնում է նայում Հարա պաստառների եւ փակցվել էր սպասում է Natsumi միջանցքում դուրս է գալիս:
Եւ Natsumi ունեցել խոստում, եւ ես պետք է լավագույն ընկերոջ շատ, նույնիսկ մինչեւ կրտսեր ավագ դպրոցում: Այնպես որ, գարնանը էր վերադարձել միշտ միասին նաեւ տարբեր դասի. Եվ դեռ, մի քանի փոքր անցնող եւ թյուրիմացություն շրջանում համընկնումը, դարձել է գնալ առանձին-առանձին: Այն կարող են սուր nasty են միմյանց:
The հմայքը, ինչպես մի փոքրիկ պլաստիկ տոպրակի շոյեց նրբորեն վերեւից գրպանում: Որ պարունակում է արծաթե օսմանտուս ծաղիկներ. Կարեւոր չէ, թե, բայց այլեւս, այլ հոտը: Անցյալ աշնանը, ենթադրվում էր թողնել այն ասել, որ փորձ է արվում վիճարկել ինչ - որ բան ձեռքի այս ծաղիկ. Օծանելիք Եկեք օճառ է փորձել ավելի անհնար է, եւ վերցնել նոր ծաղիկ Երբ աշնանը, ուստի Potpourri պատրաստվում էր փորձելու է հրավիրել, որպեսզի ...... Եկեք մի բան: Նույնիսկ Natsumi, պետք է ինձմէ կոտրել սառույցը սպասում ես վստահ եմ:
Հայտնվելը Natsumi ստանում է ձեր աչքերի: Դուրս դասարան գալիս է դեպի այստեղ.
Այդ պահը, ես գիտեմ, թե ինչ է իմ սիրտը, որտեղ կա հստակ: Երբ նրբաթիթեղ ապխտած մեկ շունչ հանդարտեցնելու տղամարդ ձայնային կրծքավանդակի, այն տեւել է անհարմար ոտքով.
«Դա, Natsumi ──«
Ես եւ խոսում էր երեխայի կողքին դասի խոսեց Natsumi էր միաժամանակյա: Natsumi հետո տեսնելով, այստեղ դեմս, օրինակ, որպես տարակուսանքի մի պահ, պարզվել հեռու ուղիղ դեմքը ինձ, իսկ պատասխանելով մի բան կողքին երեխայի. Եվ ես ստիպված էի գնալ անցյալում դիմաց աչքով: Քանի որ հետեւում տեսանյութը առանց ձայնային շրջանակ նախապես, դա զգում տարօրինակ երկար.
Երբ մեծ ամբոխ է վերադարձել, ականջի, վերջապես, ես նկատեցի, որ Tobe-kun դասարանում են նայում Մականուն: Ես ունեմ մի սարսափելի կնայենք: Այն շուրթերը են դողում, աչքերը եզրին է տաք. Երբ կանոնները թողնում այն տեղը, ինչպես էր մղվել վատ է, բացառությամբ ստորին վազում մինչեւ պատուհանից: Բացի այդ, ետ gate, չկա տեսքը մարդկանց ճանապարհին բետոնից: Որտեղ է նաեւ այն պատճառով, որ ուժեղ արեւի, նման գույնի գնաց թռչում. Այն շատ նման է, որ դեպքի վայր է, որտեղ սպիտակ մարդիկ նայում ժամանակ, որը առաջացրել է սակավարյունություն.
Ես նայեցի ներքեւ անհամբեր Fu փնտրում է ընկերների, ովքեր դուրս. Ըստ էության, թեեւ ոչ ոք ընկերների. Չնայած նրան, որ ոչ ոք չի որեւէ մեկին ցանկանում կոչվում է ընկեր ի լրումն Հյուրատետր Natsumi.

Վերադարձի դանդաղել պայմանավորված է եղել մի հավաքածու գրքերի հանձնաժողովի: Եթե tardily են տեղում է կրել այդ կոշիկները, ես լսել եմ բղավել է ֆուտբոլի ից դպրոցի բակում:
Է ասել, որ մեկ այլ սեպտեմբերի էր, մի տաք օր երեկ: Վերայ փակել է դպրոցի, այն էր, շոգ է, կարծես թե հալված հոգու ցեխոտ է pores է pores.
Բոլորի միջնորդությունը մասը նման է Savannah կենդանիների, գալիս են խմել շրջանառությունը Կանգնած փոխարենը ջուր: Ես փնտրում է Tobe Պարոն նստած մոտ ջրի աղբյուրից: Ես տեսել, որ բանը Natsumi էր մտահոգիչ: Քանի որ նույնիսկ Tobe Պարոն կտոր նրբություն, ոչ մի բան, որ կարող է, թե ինչ է կոտրել սառույցը առջեւ բոլորի համար: Ես ուզում էի ուսումնասիրել, թե ինչպես հեռու այն արդեն հայտնաբերվել: Կոպիտ Զարմանալի չէ, թե ինչու է հանգիստ նայում Աննա դեպքի վայր: Հետ, որ մտքում կզգաք, որ տեղի է ունեցել թուլությունը, չկար ոչ մի կերպ detestably նաեւ հայտնաբերվել է հարվածել ութ.
Տեսքը tobe-kun վերջապես գտել:
Դուք պետք է գտնել հեշտությամբ. Հեռու տղաների, որոնք պրակտիկան ֆուտբոլի, ինքը փայլեցված մեկ անձ է գնդակը:
Ֆուտբոլ գնդակը գտնվում կարել է թույլ. Քանդել են այնտեղ: Այնպես որ, դա անօգուտ է, եթե Yara նկարել քսուք: Օգտագործեք միայն այն դեպքում, եթե դուք ուզում եք օգտագործել, 'm անիմաստ է ունենալ ոչ մի օգնություն: Tobe Պարոն հիշեց ասել էր, այնքան օր.
Հաշվարկի մեջքը անկյունում ոչ Կիսամութ դպրոցի, երբ ես նայում tobe-kun որ լուռ Գնդակը հղկում, դա ահավոր փոքր է, որ ստիպված է եղել ինչ-որ կերպ հանկարծ մտածել իրենց սեփական, կարծես հիմար բան.
Twisted ծորակ կանգնել. Ջուր ենթարկվեց Pashapasha եւ դեմքին: Ցուրտ էր: Հերքելու հոգին, որ արդեն հալված եւս մեկ անգամ, եւ զգում եմ, ի վերջո, Եզրագծային դեմքը վերադարձել.
Եվ շատ անգամ պատասխան է ջրի եւ թակելու այտը է ափի մեջ ձեր ձեռքը քայլերին մոտենում. Այն էր, խոչընդոտել է որպես «եղբորորդին." From ետեւում. Tobe ի ձեզ. Շուտով երեւում, քանի որ այն ձայնը, որ ծանոթ է ականջիս շատ.
Նայելով ետ իսկ wiping դեմքը, Tobe-kun - ասաց նա:
«Ես, ես մտածում էի.«
Ես նայում tobe-kun-ից ձեռքի սրբիչ միայն դուրս աչքերով: Ինչ է այն, որ լուռ էր, մի քիչ վախենում.
«Ես գիտեմ,« քանի որ եթե «guy Ես Կատարել նախադասություն բառն օգտագործելու»:
«Օ՜, ինչ. Բանը դրան».
«Ես ասում եմ, լավ Kikeyo ...... է, որ դուք, որ ես մտածեցի, որ դա եղել է զարմանալիորեն գեղեցիկ է ինձ այնտեղ ── «նա ժպտաց ծիծաղեց: «── կարող, եթե նրանք«
Ես կարծում եմ, Tobe-kun, չգիտեմ, բաժանված:
Ես սկսեցի սրբել հետաձգվել դեմքը է երկու մարդ: Բայց ես չէի նկատել, քանի որ ես երբեք չեմ հանդիպել հարկն դառնալ կրտսեր ավագ դպրոցը, ետ tobe Kimi կլիներ ավելի ցածր է, քան ես աննկատ դարձել է շատ ավելի բարձր է, քան ինձ:
Ես ծիծաղում է կիրառելով սրբիչ: Ես մեղավոր, որ շատ ծիծաղել այնքան շատ է, որ արցունքները են blurred, գուցե.

Way ետ դպրոց, ես դադարել է այգու հետ արծաթի օսմանտուս եւ շեղում մի քիչ.
Silver Osmanthus է անտառապատ է տերեւների ամբողջ տարին, քանի որ այն մշտադալար. Քանի որ կարճացրեք մաքուր փուլ, դա կարծես թե գմբեթի սենյակում, եթե դնում ծառի տակ: Natsumi եւ ես սիրում եմ այստեղ, այն էր որոշել գաղտնի բազան ընդամենը երկու մարդ. Okay Եթե դուք այստեղ, ծառերը պաշտպանել մեզ որեւէ բան: Այն անհրաժեշտ էր հավատալ, որ.
Նույնիսկ մոտ է երեկոյան արեւի դեռեւս ուժեղ է: Ծառերի տակ էր, թույն է ստվերում:
Մորաքույրը, որ մաքրման, խոսեց ինձ հանգստավայր ձեռքը Հարսանյաց.
«Hey Ես բարի ծառ, այս անգամ ինձ կատարվում է ծառի ստվերում Բայց վաղ գարնանը, 'Մ անսպասելիորեն nasty անկում է տերեւները, մաքրում կարող է լինել:«
Ես եղել եմ տարակուսանք. Բայց դա պետք է EVERGREEN ունի տերեւների ամբողջ տարին են փարթամ:
«Օրինակ, դուք չեք, որ այն թողնում չի ընկնում շատ«
»ոչ մի կերպ. Որպես գալիս Whoa ավելի ու ավելի հին տերեւները, 'Մ աճում է նոր տերեւ է իր տեղը. Դե, այսպես. Առանց Anta, ոչ թե ապրում են շատ, նույնիսկ ծառ Այն «
բայց դեմքը գլխարկի չեն ճանաչում նաեւ մութ միայն ծիծաղում ատամները նայեց սպիտակ. Մորաքույրը, քայլում է հակառակ կողմում այգում եւ կանգնած է մաքրման գործիք է ասել, որ ծառուղում-OOP.
Ես նայեցի մինչեւ ծառի արծաթե օսմանտուս մշտական տակ.
Հակված արեւը առկայծող տեղադրեք արանքից տերեւների էր փայլուն նման աստղերի առկայծում է օդում գտնվող կիսաշրջանաձեւ ոլորտներում:
Այն տեւել է մի պլաստիկ տոպրակ իր գրպանից: Petals նեղանալ փոքր է, իսկ մյուսը, գույնի ամբողջությամբ խունացած.
Բացեք բերանը տոպրակի մեջ, ես իջել է pattering աստղանի ձեւավորված ծաղիկ գագաթին հողում:
Այստեղ կարող է վերցնել օրը կգա մի օր նաեւ Natsumi ու ծաղիկներ: Կամ դուք կարող եք վերցնել մի այլ մեկին. Կամ նման մի բան չի կարող այլեւս.
Երկուսն էլ նույնիսկ լավ: Okay, Ikeru անշուշտ անում ինչ - որ կերպ.
Ես գնացի բադ տակ ծառի արծաթե օսմանտուս: