星の花が降るころに安東みきえ 銀木犀の花は甘い香りで、白く小さな星の形

星の花が降るころに
安東みきえ


銀木犀の花は甘い香りで、白く小さな星の形をしている。そして雪が降るように音もなく落ちてくる。去年の秋、夏実と二人で木の真下に立ち、花が散るのを長いこと見上げていた。気がつくと、地面が白い星形でいっぱいになっていた。これじゃ踏めない、これじゃもう動けない、と夏実は幹に体を寄せ、二人で木に閉じ込められた、そう言って笑った。

──ガタン！
びっくりした。去年の秋のことをぼんやり思い出していたら、机にいきなり戸部君がぶつかってきた。戸部君は振り返ると、後ろの男子に向かってどなった。
「やめろよ。押すなよなあ。おれがわざとぶつかったみたいだろ。」
自習時間が終わり、昼休みに入った教室はがやがやしていた。
私は戸部君をにらんだ。
「なんか用？」
「宿題をきこうと思って来たんだよ。そしたらあいつらがいきなり押してきて。」
戸部君はサッカー部のだれかといつもふざけてじゃれ合っている。そしてちょっとしたこづき合いが高じてすぐに本気のけんかになる。わけがわからない。
塾のプリントを、戸部君は私の前に差し出した。
「この問題わかんねえんだよ。『あたかも』という言葉を使って文章を作りなさい、だって。おまえ得意だろ、こういうの。」
私だってわからない。いっしょだった小学生のころからわからないままだ。なんで戸部君はいつも私にからんでくるのか。なんで同じ塾に入ってくるのか。なんでサッカー部なのに先輩のように格好よくないのか。
「わかんないよ。そんなの自分で考えなよ。」
隣の教室の授業も終わったらしく、いすを引く音がガタガタと聞こえてきた。私は戸部君を押しのけるようにして立ち上がると廊下に向かった。
戸部君に関わり合っている暇はない。今日こそは仲直りをすると決めてきたのだ。はられたポスターや掲示を眺めるふりをしながら、廊下で夏実が出てくるのを待った。
夏実とは中学に上がってもずっと親友でいようと約束をしていた。だから春の間はクラスが違っても必ずいっしょに帰っていた。それなのに、何度か小さなすれ違いや誤解が重なるうち、別々に帰るようになってしまった。お互いに意地を張っていたのかもしれない。
お守りみたいな小さなビニール袋をポケットの上からそっとなでた。中には銀木犀の花が入っている。もう香りはなくなっているけれどかまわない。去年の秋、この花で何か手作りに挑戦しようと言ってそのままになっていた。香水はもう無理でも試しにせっけんを作ってみよう、そして秋になったら新しい花を拾って、それでポプリなんかも作ってみよう……そう誘ってみるつもりだった。夏実だって、私から言いだすのをきっと待っているはずだ。
夏実の姿が目に入った。教室を出てこちらに向かってくる。
そのとたん、私は自分の心臓がどこにあるのかがはっきりわかった。どきどき鳴る胸をなだめるように一つ息を吸ってはくと、ぎこちなく足を踏み出した。
「あの、夏実──」
私が声をかけたのと、隣のクラスの子が夏実に話しかけたのが同時だった。夏実は一瞬とまどったような顔でこちらを見た後、隣の子に何か答えながら私からすっと顔を背けた。そして目の前を通り過ぎて行ってしまった。音のないこま送りの映像を見ているように、変に長く感じられた。
騒々しさがやっと耳に戻ったとき、教室の中の戸部君がこちらを見ていることに気づいた。私はきっとひどい顔をしている。唇がふるえているし、目の縁が熱い。きまりが悪くてはじかれたようにその場を離れると、窓に駆け寄って下をのぞいた。裏門にも、コンクリートの通路にも人の姿はない。どこも強い日差しのせいで、色が飛んでしまったみたい。貧血を起こしたときに見える白々とした光景によく似ている。
私は外にいる友達を探しているふうに熱心に下を眺めた。本当は友達なんていないのに。夏実の他には友達とよびたい人なんてだれもいないのに。

帰りは図書委員の集まりがあったせいで遅くなった。のろのろと靴を履き替えていると、校庭からサッカー部のかけ声が聞こえてきた。
もう九月というのに、昨日も真夏日だった。校庭に出ると、毛穴という毛穴から魂がぬるぬると溶け出してしまいそうに暑かった。
運動部のみんなはサバンナの動物みたいで、入れ替わり立ち替わり水を飲みにやって来る。水飲み場の近くに座って戸部君を探した。夏実とのことを見られたのが気がかりだった。繊細さのかけらもない戸部君だから、みんなの前で何を言いだすか知れたものじゃない。どこまでわかっているのか探っておきたかった。だいたいなんであんな場面をのんびりと眺めていたのだろう。それを考えると弱みを握られた気分になり、八つ当たりとわかってもにくらしくてしかたがなかった。
戸部君の姿がやっと見つかった。
なかなか探せないはずだ。サッカーの練習をしているみんなとは離れた所で、一人ボールをみがいていた。
サッカーボールは縫い目が弱い。そこからほころびる。だからグリスをぬってやらないとだめなんだ。使いたいときだけ使って、手入れをしないでいるのはだめなんだ。いつか戸部君がそう言っていたのを思い出した。
日陰もない校庭の隅っこで背中を丸め、黙々とボールみがきをしている戸部君を見ていたら、なんだか急に自分の考えていたことがひどく小さく、くだらないことに思えてきた。
立ち上がって水道の蛇口をひねった。水をぱしゃぱしゃと顔にかけた。冷たかった。溶け出していた魂がもう一度引っ込み、やっと顔の輪郭が戻ってきたような気がした。
てのひらに水を受けて何度もほおをたたいていると、足音が近づいてきた。後ろから「おい。」と声をかけられた。戸部君だ。ずっと耳になじんでいた声だからすぐわかる。
顔をふきながら振り返ると、戸部君が言った。
「おれ、考えたんだ。」
ハンドタオルから目だけを出して戸部君を見つめた。何を言われるのか少しこわくて黙っていた。
「ほら、『あたかも』という言葉を使って文を作りなさいってやつ。」
「ああ、なんだ。あれのこと。」
「いいか、よく聞けよ……おまえはおれを意外とハンサムだと思ったことが──」にやりと笑った。「──あたかもしれない。」
やっぱり戸部君って、わけがわからない。
二人で顔を見合わせてふき出した。中学生になってちゃんと向き合ったことがなかったから気づかなかったけれど、私より低かったはずの戸部君の背はいつのまにか私よりずっと高くなっている。
私はタオルを当てて笑っていた。涙がにじんできたのはあんまり笑いすぎたせいだ、たぶん。

学校からの帰り、少し回り道をして銀木犀のある公園に立ち寄った。
銀木犀は常緑樹だから一年中葉っぱがしげっている。それをきれいに丸く刈り込むので、木の下に入れば丸屋根の部屋のようだ。夏実と私はここが大好きで、二人だけの秘密基地と決めていた。ここにいれば大丈夫、どんなことからも木が守ってくれる。そう信じていられた。
夕方に近くなっても日差しはまだ強い。木の下は陰になって涼しかった。
掃除をしているおばさんが、草むしりの手を休めて話しかけてきた。
「いい木だよねえ、こんな時期は木陰になってくれて。けど春先は、葉っぱが落ちて案外厄介なんだよ、掃除がさ。」
私は首をかしげた。常緑樹は一年中葉っぱがしげっているはずなのに。
「え、葉っぱはずっと落ちないんじゃないんですか。」
「まさか。どんどん古い葉っぱを落っことして、その代わりに新しい葉っぱを生やすんだよ。そりゃそうさ。でなきゃあんた、いくら木だって生きていけないよ。」
帽子の中の顔は暗くてよくわからなかったけれど、笑った歯だけは白く見えた。おばさんは、よいしょと言って掃除道具を抱えると公園の反対側に歩いていった。
私は真下に立って銀木犀の木を見上げた。
かたむいた陽が葉っぱの間からちらちらと差し、半円球の宙にまたたく星みたいに光っていた。
ポケットからビニール袋を取り出した。花びらは小さく縮んで、もう色がすっかりあせている。
袋の口を開けて、星形の花を土の上にぱらぱらと落とした。
ここでいつかまた夏実と花を拾える日が来るかもしれない。それとも違うだれかと拾うかもしれない。あるいはそんなことはもうしないかもしれない。
どちらだっていい。大丈夫、きっとなんとかやっていける。
私は銀木犀の木の下をくぐって出た。

結果 (ジョージア（グルジア）語) 1:

Star ყვავილების გარშემო სრული
mikie ანდო ვერცხლის Osmanthus ყვავილები არიან ტკბილი სუნი, სახით თეთრი პატარა ვარსკვლავი. და დაცემა გარეშე, ხმის, როგორც თოვლი. გასული წლის შემოდგომაზე, იდგა ქვეშ ხე Natsumi და ორი ადამიანი, ეძებდა დიდი ხანია, რომ ყვავილები ხარობს. როდესაც შეამჩნია, ადგილზე გახდა ივსება თეთრი ვარსკვლავი ფორმის. არ stomping'm, ეს იმას არ გადაადგილება აღარ, და Natsumi სთხოვა ორგანოს მაგისტრალური, იყო ხაფანგში ხე ორი ადამიანი, რომ მე გაიცინა ვთქვა ასე. ── Gatan! გამიკვირდა. როდესაც გამახსენდა ბუნდოვნად, რომ გასული წლის შემოდგომაზე, მას მოულოდნელად მოხვდა Tobe-kun მაგიდასთან. როდესაც Tobe kun ვიხსენებთ, მე დაიყვირა მიმართ უკან ბიჭები. "მე შეწყვიტოს. მე მინდა, მე არ press.'d მომწონს მოხვდა მიზნით." ბოლოს არის თვითმმართველობის კვლევის დროს, კლასის შევიდა შესვენება იყო hum. მე glared Tobe-kun. "რაღაც?" "მე მოვიდა უნდოდა მოსმენა დავალებას. შემდეგ Aitsura უკვე დაპრესილი მოულოდნელად." Tobe-kun ერთმანეთის playful ყოველთვის playfully ვინმე ფეხბურთში. და გახდეს სერიოზული ბრძოლა, როგორც კი პატარა გათხრები ერთმანეთს Takaji. ასე რომ, მე არ ვიცი. სკოლა ბეჭდვითი, Tobe ის ​​ჩატარდა ჩემს თვალწინ. "მე არ ვიცი, ეს პრობლემა. გააკეთეთ სასჯელის გამოყენებით სიტყვა" თითქოს ", იმიტომ, რომ. თქვენ კარგი და განაცხადა, რომ მოსწონს ეს." არ ვიცი, მაშინაც კი, ჩემთვის. თქვენ დატოვონ არ ვიცი, რადგან მე ვიყავი დაწყებითი სკოლის ვიყავით ერთად. რატომ Tobe-kun მოდის ყოველთვის ჩართული ჩემთვის. თუ არა შემომავალი, რის გამოც იგივე cram სკოლა. რატომ არ სტილი უფროს ფეხბურთის კლუბი. "მე არ ვიცი. მე არ ვფიქრობ, რომ ასეთ საკუთარი." გარდა ამისა, როგორც ჩანს, დასრულდა შემდეგ დარგებში სწავლების, ხმა უნდა გაიყვანოს თავმჯდომარე უკვე ისმის და წავიდა. მივედი hallway და დავდგეთ, რათა თქვან Tobe-kun. Tobe არ გვაქვს დრო, რომ ერთმანეთს ჩართული თქვენ. ჩვენ გადავწყვიტეთ, რომ დასამარებას hatchet არის ის, რაც დღეს. მიუხედავად იმისა, რომ თითქოს შევხედოთ Hara პლაკატები და მოსაწერად, ელოდა Natsumi დერეფანში გამოდის. და ნაცუმი ჰქონდა დაპირება და მე ვიქნები საუკეთესო მეგობარი ბევრი კი მდე უმცროსი საშუალო სკოლა. ასე რომ, გაზაფხულზე იყო უკან ყოველთვის ერთად ასევე სხვადასხვა კლასის. და კიდევ, რამდენიმე მცირე მიღება და გაუგებრობა შორის გადახურვა, გახდა წასვლა ცალკე. ეს შეიძლება უკვე გაშლილი nasty ერთმანეთს. ხიბლი, როგორც პატარა პლასტიკური ტომარა ხემიანი ნაზად ზემოდან ჯიბეში. რომელიც შეიცავს ვერცხლის Osmanthus ყვავილებით. არ აქვს მნიშვნელობა, მაგრამ აღარ არის სხვა სუნი. გასულ შემოდგომაზე, უნდა დატოვოს ის ვთქვა, რომ მცდელობას დაუპირისპირდეს რაღაც ხელნაკეთი ამ ყვავილს. Perfume გადავდგათ საპნის ცდილობენ კიდევ უფრო შეუძლებელი, და გააშუქა ახალი ყვავილების ერთხელ შემოდგომაზე, ასე potpourri ხდებოდა ცდილობენ მოიწვევენ ასე ...... მოდით რაღაც. მაშინაც კი, Natsumi, უნდა ჩემგან დაძვრა ელოდება დარწმუნებული ვარ. გამოჩენა Natsumi იღებს თქვენს თვალში. გარეთ საკლასო მოდიოდა აქ. იმ მომენტში, მე ვიცი, რა ჩემი გული იქ, სადაც ნათლად. როდესაც კილიტა შებოლილი ერთი სუნთქვა შემხვედრი pounding ხმა მკერდზე, დასჭირდა უხერხულ ფეხით. "ეს, Natsumi ──" და მე საუბარი ბავშვის შემდეგი კლასის ესაუბრა Natsumi იყო ერთდროულად. Natsumi არის ნახვის შემდეგ აქ სახე, როგორიცაა გვაწუხებს ერთი წუთით, აღმოჩნდა დაშორებით სწორი სახე ჩემგან საუბრისას რაღაც შემდეგი ბავშვი. და მე უნდა წარსულში წინ თვალის. როგორც თვალს ვიდეო ხმა არ ფარგლებში წინასწარ, ეს იგრძნო უცნაურად ხანგრძლივი. როდესაც შფოთი დაბრუნდა ყურის ბოლოს, მე დავინახე, რომ Tobe-kun საკლასო შევხედავთ აქ. მაქვს საშინელი აუცილებლად წინაშე. ეს ტუჩები კანკალი, თვალში პირას არის ცხელი. როდესაც წესების ტოვებს ადგილს, როგორც მოგერიებული ცუდი, გარდა ქვედა გაშვებული up ფანჯარა. უკან კარიბჭე, არ არსებობს გამოჩენა ადამიანები გზაზე კონკრეტული. სადაც ასევე იმის გამო, რომ ძლიერი მზის, როგორიცაა ფერი წავიდა საფრენი. ეს ძალიან ჰგავს სცენა, რომელიც თეთრი ხალხს შეხედეთ დროს, რამაც გამოიწვია ანემია. მე ვუყურებ ქვემოთ დიდი ხანი Fu ეძებს მეგობრებს, რომლებიც გარეთ. რეალურად თუმცა არავის მეგობარი. მიუხედავად იმისა, რომ არც ერთ ვინმეს გსურთ ეწოდება მეგობარს გარდა of Natsumi. დაბრუნება შეაფერხა გამო იყო წიგნების კოლექცია კომიტეტი. თუ tardily ადგილზე აცვიათ ფეხსაცმელი, გავიგე შეძახილი საფეხბურთო ეხლა სკოლებისათვის. უნდა ითქვას, რომ სხვა სექტემბერს, ცხელ დღეს გუშინ. Upon არსებული სკოლის, ეს იყო ცხელი, როგორც ჩანს, უნდა მდნარი სული slimy საწყისი pores pores. ყველას მოძრაობის ნაწილი ჰგავს SAVANNAH ცხოველები, მოვა სვამს ბრუნვა მუდმივმოქმედი ნაცვლად წყალი. მე ეძებდა Tobe ბატონი ზის ახლოს წყლის შადრევანი. მე მინახავს რამ Natsumi იყო შემაშფოთებელი. იმიტომ კი არ Tobe ბატონი ცალი delicacy, არ არის, რაც შეიძლება, რაც დაძვრა ყველას თვალწინ. მე მინდოდა შეისწავლონ, თუ რამდენად შორს ვერ იქნა ნაპოვნი. დაახლოებით გასაკვირი იყო, რატომ leisurely შევხედოთ Anna სცენა. ამის გათვალისწინებით იგრძნობს, რომ გაიმართა სისუსტე, არ არსებობს გზა detestably ასევე იქნა ნაპოვნი მოხვდა რვა. გამოჩენა Tobe-kun საბოლოოდ ი. თქვენ არ უნდა ადვილად. დაშორებით ბიჭები რომ პრაქტიკა football, მან გაპრიალებული ერთი პირი დაადასტურა. ფეხბურთის ბურთი არის seam სუსტია. ამოვიცნოთ იქიდან. ასე რომ, ეს აზრი არ აქვს, თუ იარა მოხატული grease. გამოყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ გსურთ გამოიყენოთ, ვარ აზრი არ აქვს არ არის ზრუნვა. Tobe ბატონი გაიხსენა, რომელმაც განაცხადა, ისე ოდესმე. დამრგვალება უკან კუთხეში არ ჩრდილში სკოლებისათვის, როდესაც ვუყურებ Tobe-kun, რომ ჩუმად ბურთი გასაპრიალებელი, ეს არის ძალიან პატარა, რომ იძულებული გახდა როგორღაც მოულოდნელად ეგონა, საკუთარი, როგორც ჩანს, სულელური რამ. გადაუგრიხეს faucet აღუდგეს. წყლის დაექვემდებარა Pashapasha და სახე. ეს იყო ცივი. უარყოფა სული, რომელიც უკვე მდნარი კიდევ ერთხელ, და ვგრძნობ, რომ მე საბოლოოდ კონტურის სახე დაბრუნდა. და ბევრჯერ საპასუხოდ წყალი და დაარტყა cheek პალმის თქვენს ხელში, კვალდაკვალ ახლოვდება. ეს მივიდა, როგორც "დისშვილი." უკნიდან. Tobe თქვენ. მალე ჩანს იმიტომ, რომ ის ხმა, რომელიც იყო ნაცნობი ყურის ბევრი. ვეძებთ უკან, ხოლო გაანადგურა სახე, Tobe-kun განაცხადა. "მე, მე ვფიქრობ." მე დაიწყო Tobe-kun ხელიდან პირსახოცი მხოლოდ out თვალში. ის, რაც თქვა ჩუმად იყო ცოტა ეშინია. "მე ვიცი," თითქოს "ბიჭი შევუქმნა სასჯელის გამოყენებით სიტყვა". "ოჰ, რა. Thing იგი." "მე ვამბობ, კარგად Kikeyo ......, რომ თქვენ ხართ, რომ ვფიქრობდი, რომ ეს იყო საოცრად ლამაზი თვალი არსებობს ── "მან მავნებლურად იცინოდა. "── შეიძლება, თუ ისინი." ვფიქრობდი, Tobe-kun, არ ვიცი, იყოფა. დავიწყე wipe გადაიდო სახე ორი ადამიანი. მაგრამ მე ვერ შეამჩნია, რადგან მე არასოდეს ყოფილა სათანადოდ გახდეს უმცროსი საშუალო სკოლა, უკან Tobe Kimi იქნებოდა უფრო დაბალია, ვიდრე მე შეუმჩნევლად გახდეს ბევრად უფრო მაღალია, ვიდრე მე. მე იცინის გამოყენებით პირსახოცი. მე დამნაშავე, რომ ძალიან სიცილი იმდენად ცრემლები არ ბუნდოვანი, ალბათ. გზა უკან სკოლა, მე გაჩერდა პარკის ვერცხლის Osmanthus და შემოვლითი პატარა. Silver Osmanthus არის ხის ფოთლები მთელი წლის განმავლობაში, რადგან ეს არის მარადმწვანე. მას შემდეგ, რაც მორთვა სუფთა ტურში, როგორც ჩანს, რომ გუმბათი ოთახი თუ დააყენა ხის ქვეშ. Natsumi და მე მიყვარს აქ, მან გადაწყვიტა საიდუმლო ბაზაზე მხოლოდ ორი ადამიანი. Okay თუ თქვენ ხართ აქ, ხეები დაგვიცავს ნებისმიერი რამ. ეს საჭირო იყო მჯერა ისე. კი ახლოს საღამოს მზე კვლავ ძლიერია. ქვეშ ხეები იყო მაგარი ჩრდილში. დეიდა, რომ დასუფთავების არის, მითხრა, რომ დასვენების მხრივ ჩალის. "Hey მე კარგი ხე, ამ დროს მე გააკეთა ჩრდილში ხე. მაგრამ ადრე გაზაფხულზე, ვარ მოულოდნელად nasty შემოდგომაზე ფოთლები, cleaning შეიძლება იყოს." მე ვიყავი გვაწუხებს. მაგრამ ეს უნდა მარადმწვანე აქვს ფოთლები მთელი წლის განმავლობაში არის აყვავებულ. "მაგალითად, თუ არა ეს ფოთლები არ დაეცემა ბევრი." "არავითარ შემთხვევაში. როგორც მოდის Whoa უფრო და უფრო ძველი ფოთლები, მ იზრდება ახალი ფოთოლი თავის ადგილზე. კარგად არის ასე. გარეშე Anta, არ ცხოვრობს ბევრი კი ხე ეს ". მაგრამ სახე ქუდი არ იცის, კარგად მუქი, დასცინოდნენ კბილები ჩანდა თეთრი. დეიდა, დადიოდა, რომ მოპირდაპირე მხარეს პარკი და წინაშე დასუფთავების ინსტრუმენტი ვთქვა, რომ ხეივანში-oop. მე ვუყურებ up at ხე ვერცხლის Osmanthus იდგა ქვეშ. დახრილი მზე გამჭვირვალე ჩასმა შორის ფოთლები იყო glowing ვარსკვლავს გავს მოციმციმე ჰაერში ნახევრად წრიული სფეროებში. ეს ამოიღეს პლასტიკური ტომარა მის ჯიბეში. Petals შემცირება მცირე, სხვა ფერი სრულიად გაქრა. გახსნა პირში ტომარა, მე დაეცა pattering ვარსკვლავი ფორმის ყვავილს თავზე მიწაზე. აქ შეიძლება შეარჩიო დღეს მოვა ოდესმე ასევე Natsumi და ყვავილებით. ან თქვენ შეიძლება შეარჩიო სხვადასხვა ვინმე. და ასეთი რამ არ შეიძლება აღარ. როგორც კი კარგი. Okay, Ikeru აუცილებლად აკეთებს რატომღაც. მივედი იხვი ხის ქვეშ ვერცხლის Osmanthus.